Doğum günün kutlu olsun oğlum

Zaman mıydı acele eden yoksa sen mi? İki ayağımı bir pabuca sokturmuş geleceğim yanına diye tutturmuştun. Yapacak fazla bir şey yoktu. Hayatlarımızı tehlikeye attığımızı ikimizde biliyorduk. Daha o günden belliydi kararlılığın ve azmin.

Çıkmak için tekmelerini sallarken karnıma “Anne, merak etme bütün sorumluluk benim” der gibiydin.

Senin, “sağlıklı bir oğlunuz oldu” haberini aldığım anda sanki ben de yeniden doğmuştum.

Nefes alıp almadığını merak ettirecek kadar sessiz ve usluydun. O zaman da hiç üzmedin beni.

Aradan geçen onca yıla sığan anılarımızı anlatmaya kalksam sığmaz buralara.

Ben işyerindeydim sen evde. Sana uzaktan kumandayla yaptırdığım ilk yanlız banyondu. Ben seninle telefonda konuşurken beni dinleyen arkadaşlarım çok etkilenmişler ağlamaya başlamışlardı. Sana belli etmeden bende ağlıyordum. Sen 7 yaşındaydın, o gün telefonde konuştuklarımızı hatırlıyor musun?

—Hadi oğlum şimdi banyoya git,

—Geldim anne banyodayım

—Şofbenin çakmak işareti olan düğmesini basılı tut.

—Tamam, şimdi yanındaki düğmeye bas,

—Yandı mı? Şofben yanıyor mu?

—Tamam, yandı.

—Şimdi telefonu lavabonun üzerine koy ve küvete gir, suyu aç ve şarkı söyle, ben senin sesini duymak istiyorum.

—Hangi şarkıyı istersin anne...

Sen orada şarkı söylerken iki gözüm iki çeşme ağlıyordum oğlum. Ben istemezmiydim öpe koklaya banyonu kendi ellerimle yaptırmayı...Yanında olamazdım güzel oğlum. Çalışmak zorundaydım. Seni 6 yaşına kadar büyüten anneannen beyin ameliyatı geçirmiş tam olarak henüz sağlığına kavuşamamıştı. Anneannenin yanında olamayışına ne kadar da üzülürdün. Sana anlatsam da sen laf dinlemez tuttururdun anneannemi istiyorum diye.

Sen o ilk banyonu kendi kendine yaptığın gün büyüdün oğlum.

İlköğretimde geçen 8 yılda alıştırdın bizi ödüllere, teşekkürlere, takdirlere. Lise yıllarında sesinle, yüzündeki sivilcelerinle bir başka büyüdün, olgunlaştın.

Kendin büyümekle kalmadın güzel oğlum, aklınla, çalışkanlığınla, efendiliğinle, büyüklerine olan saygınla, sorumluluk bilincinle, terbiyenle, olgun davranışlarınla bizi de büyüttün, çoğalttın. Gururlandırdın.

Üniversiteli oldun bir anda. Ne çabuk geçti yıllar, hangi arada yaşandı bunca hayat, şaşmamak elde değil.

Ya bize yaşattığın o gurur tablosu başarı belgen... Bence bir anne baba için bu dünyada görmek isteyecekleri en önemli ve onurlu belgeydi.

Üniversite birinci sınıfta yüksek not ortalamasıyla burs kazanacağını hedeflemiştin. Hedefine ulaşan sadece sen olmadın oğlum. Senin gibi bir evlada sahip olmak ta bizim için tarifi mümkün olmayan büyük bir onurdu.

Bu gün yine onur günümüz.

Yakışıklı oğlum, YÜKSEK ONUR ÖĞRENCİSİ...

İyi ki doğdun canım oğlum, DOĞUM GÜNÜN KUTLU OLSUN...

Anne-baban seninle gurur duyuyor.