Dokuzlam 1 Hasret

Şu tepeyi de aşarsak artık yakındır
Kan ter içinde kaldık ama mutlaka orada
Bizi bekliyor belli ki, dokuz doğuruyor
Kalkıp kalkıp oturuyor ufku gözlüyor
Şu köşeyi dönünce belki görünür
Belki hep düşündedir yaşadıklarımız
Belki bir bıçak gibi saklıyordur yüreğinde
Biz gelince dünyalar onun olacak
Biz gelince her gün yeniden açacak.

Mutlaka pembedir, yaprakları yeşil
Kırmızıya dönmüştür pembe dudakları
Saksısından çıkmış yola eğilmiştir
Artık kabına sığmıyor mutlak sarkıyor
Sanki elini sallıyor sanki gelmişiz
Onu kucağımıza almışız, onu sevmişiz
Yanaklarına dokunmuşuz, utanmış
Boynuna sarılmışız, ağlaşmışız
Gülüm, bunca ayrılıktan sonra, çok mu?