Dolunay

Gece gülümsüyor bedenime... Yeni bir kalem aldım, rengi(m) kırmızı. Tüm yeniliklerin ardından yaptığım gibi yeni bir sayfaya yeni bir şeyler yazıyorum. Gece gülümsüyor ellerime. Yeni başlangıçlar yapmaktan korkuyorum bu kez. Zaten başlangıçlar hep yenidir, değil mi? Başına özellikle "yeni" ibaresi koymaya lüzum yoktur aslında. Gece gülümseyerek alıyor beni koynuna sessizlikte ve hayal kuruyoruz birlikte.

Yeni bir şehir istiyorum kendime

Kimse tanımamalı beni

Hatta ben bile.

Yeni bir ses ve yüz,

On yaşında bir kız çocuğu yüzü...

Yeni bir beden istiyorum

Olmuşken fiyakalı olsun bari

Şöyle uzun boylu, ince belli.

Yeni bir kalp istiyorum

Kırgınlıkları tanımamış, yorulmamış...

Denedim her yolu, inan

Gitmek ya da kalmak için.

Denedikçe,

Hep bir yörüngede

Hep aynı yönde

Tavaf ettim dünyamı

Tıpkı ay gibi çaresizce

Tavaf ettim ben seni.

Hep sana uzak kaldım

Gel-gitler yaşasam bile

Hep uzaktım.

Artık,

Terk etmek de istiyorum

Merkezdeki dünyamı.

Şimdi ben kendi ekseninde

Şimdi uydularım var benim.

Şimdi ben,

Keşfedilen bir gezegen

Öfkeyle her şeyi kendine çeken.

Şimdi ben

İlle de ben...

Biterken Mavi Sakal- İki Yol çalıyordu...