Döneyim mi ben de?

Şimdi bakıyorum da, vakit çok da geçmiş değil hani. Ne dersiniz? Döneyim mi ben de?

Dönülmez akşamın ufkunda da değiliz daha. Vakit varken... Dönmeli mi?

***

Şimdi bu kadın-erkek mevzularını yazmaya başlayınca ben sandım ki hayranlarım artacak; mail kutularım dolup taşacak; fikir verenlerden geçilmeyecek; her hafta bir fuara/şölene davet edileceğim; her ay imza günü düzenleyeceğim; arada bir televizyonlardan röportaj yapma istekleri gelecek…

Sandım ki sabah programlarına çağrılacağım; fetva üzerine fetva vereceğim; kadınlar can kulağı ile beni dinleyecek; erkekler “vallaha doğru diyor herif” dercesine emme basma tulumba taklidi yapacak…

Sandım ki zaman zaman gündemin ağa babası olacağım ve olay benden sorulacak; Hıncal Uluç gibi polemiğin merkezine taht kuracağım; kimsecikler bana laf yetiştiremeyecek; benden bıkanlar medyadan elini-eteğini çekecekler…

Sandım ki Ayşe Teyze gibi reklam ikonu haline geleceğim ve 3-5 yaşındaki veletler bile “aha bak bu Murat amca” diye işaret parmaklarıyla beni gösterecekler; mahalleli el emeği göz nuru çeşit çeşit hediyeleri kargo ile gönderecek, bu sayede kargo şirketi bile acayip kazanacak ki beni hesaba katmadan; bakkalından çakalına değin her girdiğim yerde saygı ve hürmet ile karşılanacağım…

Sanmıştım ki evlenme programlarına bir bilen olarak davet edileceğim; bir dediğim iki edilmeyecek; limuzinlerden limuzinlere yetişmeye çalışacağım; Dolmabahçelerde resepsiyonlar vereceğim; Ortaköy’de açılımlar yapacağım…

Sanmıştım ki medyanın el emeği göz nuru olacağım; internetin el bebeği gül bebeği olacağım; haber ajanslarının vazgeçilmezi olacağım…

Halt etmişim! Hem de iyi halt etmişim! Öyle kadın/erkek yazacağıma en yandaşından bir methiye yazaymışım; en ulusalcı ben olup statükonun kökenine kökenine inseymişim; en açılımcı halimle her bişeyi açıp-saçsaymışım daha şahane olacakmış meğer.

Katıldığım bir davetteki insanların eksiklerini/gediklerini didikleseymişim de afişe etseymişim; kusuru olanlarla maytap geçip makaraya sarsaymışım; her haltı ben bilirim havası atsaymışım; her hıyara ekecek tuz bulunduraymışım tadımdan yenmeyecekmiş.

İnsanları sağ/sol; üst/alt; iç/dış; bir ters/bir düz diye bölerek çoğaltsaymışım daha bir hora geçermişim.

Şimdi bakıyorum da, vakit çok da geçmiş değil hani. Ne dersiniz? Döneyim mi ben de?

Murat HACIOĞLU

Not: Bu yazı VDergi için yazılmıştır. http://www.reklamedya.info/