DÖNME DUR

Güneş gün ortasında tam tepede

Gökyüzüne asılmış sallanan avize

Masaya dökülen birkaç damla

Su değil hayat zerresi, sen ben

Yenilip yerçekimine düşer yere

Sen bir damla ben diğer damla

Hayat da böyle, damlada zerre

Düşen her damla erer buluta

Sesi var, canı kendi kendinde

Seslice düşen her bir damla

Göğe ulaşan her zerre buhar

Hüzünlü gözlerle bakar denize

Seni görür, beni görür, üzülür…