Dostluk üzerine

Hep içimde hissetmek istedigim pişmanlığı bekledim. Cocuklugumdan beri yanlış yaptıgım herşeyde peşimi bırakmayan... Hep o kendime ızdırap haline gelen saatlerde icimi burkan pişmanlığı bekledim. Gelmiyor. Sanıyorum o gece ağladıktan ve kararlar aldıktan sonra bu da yok olup gitmiş. İnsan psikolojisi aslında ne kadar da güçlü....

Alıştıgımız, zaman zaman mutlu, zaman zaman mutsuz hatta cok mutsuz ama asla sevmiyorum diyemeyecegimiz hayatlarımız var... Alışkanlıklar ve elindekilerle yetinme duygusu bu kadar güçlü insanlarda.. Bir ömür boyu kendini feda edebilecek kadar güçlü. Başkalarının mutlulugu icin, sevdigi şeylerden, kendini mutlu edebilecek herşeyden vazgecmeyi göze alabilmiş biri olabilmek cesaret işidir. Bu nedenle bunların önüne çıkabilecek herhangi bir engeli kolaylıkla üstesinden gelecek güce de sahiptir insan.

Dostum, bir telefon acıp saatlerce konuşmak isteyebileceğin, gözyaşlarını benimle paylaşabileceğin, sinirlenip bağırabilecegin, mutlu olduğun zaman elimi tutabileceğin, çaresiz hissettiğinde ne yapayım gözleriyle bana bakabileceğin, sana yardım edebileceğim, bana yardım edebileceğin biri olmak isterim hayatında...

Eger sende istersen....