Dostluk

Merhaba,

İnsan anne ve babasını bir de akrabalarını seçemiyor. Dostlarını ve yakın arkadaşlarını ise kendi seçiyor. Bunu hepimiz net bir şekilde biliyoruz. Bilmem eski bloglarımı okudunuz mu? Annemin teyzesi bizim evde kalıyor ve geçen ayın yirmidördünde de Çapa Tıp Fakültesi'ne yatırdık. Annemin teyzesi yani anneannemin küçük kardeşi...

Bizim, benim gibi onbeşten fazla yeğenimiz var ve hepsi bir şekilde üniversite mezunu. İnanın bir tanesi bile teyze nasıl diye bile demek için aramıyorlar. Halbuki hastanede olduğunu bildikleri halde... Okumak ayrı, insan olmak ayrı. Arayan soran hep eski arkadaşlarım veya annemin arkadaşları. Bu gün teyzeyi taburcu ettiler. Seksenyedi yaşında ve ne yazıkki şu an için yatağa bağlı olarak taburcu oldu.

Ben ve annem en iyi şekilde ona bakmaya çalışacağız. En yakın arkadaşlarım bile benim bu kadar büyük teyzeyle ilgilenmemi garip karşılıyor. Düşünmüyorlar ki onlar da yaşlanacaklar. İnanın, hep genç kalacak ve kimseye muhtaç kalmayacakmış gibi düşünüyorlar. Geçmişte yalnız kendisi için yaşayan kişilere sonra kim bakar bilemem. İnşallah onlar kimseye muhtaç olmazlar...

Yardımlaşma duygusu maalesef yok oldu. Her birey yanlız kendisini düşünür oldu. Hastanede yatan bir kişiye ziyaret bana göre çok büyük gelenek. Ama artık yok.

Dostlarımızın sorunlarında onların yanında olmak çok büyük bir erdem.

Selamlar

gökalpini