Düğümlü gece

En içten şarkılar kadar güzel,

En güzel şarkılar kadar içtendiniz hepiniz.

Siz benimle öyle güzeldiniz ki

Salt dört duvara bakarken değil

Durup dururken de özledim sizi

Gülerken de özledim     

Hatta sesinizi bekledim dar ve ıssız ıstasyonlarında şehrin

Oysa bir yağmur yağsa o anda dünyaya

Ve toprağın kokusunu duysam

Dinginliğimi yitirecektim.

Ama her nasılsa karanlıkta yağmur yağmıyor

Ve kimliğini kıskanıyordı gece.

Düğümlü, hazin, boş boş bakan

Hastalıklı bir gece.

Şimdi ben ağlarım da kimseler bilmez

Kayıp bir dukhaya ağlar gemiciler        

Trenler son seferini yapar Ankara’ya

Çocuklar daha bir usludur uyuyakalmak için

İşçiler üçüncü vardıyadan dönme bir yorgunlukla

Böler yalnızlığının yarısını sessiz evlerin,

Ben daha bir düşünür olurum

Bu ıslaklığı.

Sonra,

Sabahçı kahvelerinde ‘’Handan’’ çalar,

‘’Adını bilmediğim kuşlar’’uçar üstümde

Bir Sadri Alışık daha anlar

Menekşe gözlerde vefa olmadığını

Ama ben ağlarım kimseler bilmez

Kimseler. Anlamaz benim ağladığımı

Sade gemiciler bilir ve mırıldanırlar

İç sesimden bir Zeki Müren şarkısını

Ama unutmamak gerekir ağlamamayı

Size gelince, yine size .

Bak ‘’Ne güzel şey size yoldaşım diyebilmek’’

Durup dururken ya da salt dört duvar arasında değil öyle

Sözcükleri abanarak yüzünüze ve

Kalabalıkta dahi herkesi unutarak

‘’Yoldaşım’’ diyebilmek size

Bu köhne gecede bu mahur gecede

Ah ! En içten şarkılar kadar güzel

En güzel şarkılar kadar içtendiniz hepiniz…