Düğün

Oğluma ve Gelinime

Yıl 2014 günlerden Pazar 18 Mayıs ve ben 50 yaşıma bir kaç ay kala hadi kibarca olanını söyleyeyim kayınvalide oldum.

Aylar süren hazırlıklar, koşuşturmalar, yorgunluklar artık o anlamlı büyük güne gelindiğinde yerini tarifi imkansız bir duygu yoğunluğuna bırakıyor.

İki erkek çocuğu Annesiyim ben, yani kızım olmadı, ta ki oğlum kız arkadaşıyla bizi tanıştırıncaya kadar.

Sonraki günlerde eşim ile birbirimize bakıp sanki bir kız çocuğu bulmuşuz da bize alın sizin çocuğunuz olsun demişler gibi hissettik, zaman zaman birbirimize bakıp gülüşüyoruz sahi bizim mi oldu bu harika kız ve oğluma bir kez daha seçimindeki kararlılık için teşekkür ediyoruz.

Bir teşekkür de gelinimizin Annesine ve Babasına.

Düğünler doğumlardan sonraki en anlamlı günlerdir çocuklarımız için, bizde böyle hissettik, Hamile olduğumu öğrendiğim o güne döndüm daha 19 yaşımda anne olmaya hazırlanıyordum.

Bundan nerdeyse 30 yıl öncesi yani, yaşam şartlarının bütün zorluklarına rağmen imkanlar ölçüsünde yetiştirmeye çalıştık çocuklarımızı şükürler olsun onlarda gurur duymamızı sağladılar kendileriyle.

Ailemize katılan gelinliğinin içinde bizim için, bir inci tanesi gibi duran gelinimize ve onu hayat arkadaşı olarak seçen oğlumuza ‘laf aramızda hiç de fena değildir hani’ bir ömür boyu mutluluk diliyoruz.

Zorluklar her zaman olacaktır hayat olumsuzluklarına rağmen yaşamaya değer ve güzel.

Mücadele etmeden kıymeti bilinmiyor hiçbir şeyin

İlişkiler emek verildiğinde anlamlaşıyor umarım birbirinizi her zaman sever ve sayarsınız.