Düne dair sancılar...

Zifirî karanlığın hükümrânı gecelerde,

Sahilde dost meclisleri alev alır bilirsin,

İnce belli çay bardaklarında,

Anasona ilk merhaban düşer aklına...

İşte o meclisin ateşidir korlanan,

Anlarsın,

İçindeki acıyı dağlamak ister yüreğin,

Lâkin,

Isınmaz ellerin,

Yanarsın.

Uzaklardan kulağına yanık bir türkü çalınır,

Belli belirsiz tınısını duyarsın

Sözlerini çıkaramazsın,

Ancak,

Bizim türkümüzdür söylenen,

Anlarsın,

İçindeki acıyı haykırmak ister yüreğin,

Lâkin,

Bağıramazsın,

Susarsın.

An gelir,

Ne varsa dökülür önüne,

Düne dair

Sararmış bir kağıt parçası bulur,

Okursun,

Bizi anlatan satırlardır,

Onlar,

Anlarsın,

İçindeki acıya ağıt yakar yüreğin,

Lâkin,

Ağlayamazsın,

Kanarsın...