Dünyalara değeriz

8 Mart 1857 tarihinde, daha insani şartlarda yaşayabilmek adına iyilik, eşitlik, adalet istedikleri için katliama uğrayarak hayatlarını kaybeden 129 emekçi kadın var tarihi kayıtlarda. Günümüz emekçi kadınlarının da, halen verdikleri her tür direnç savaşını desteklemek için bu tarih günümüzde de artık önemli.

Aklınıza gelen, gelmeyen her türlü iş sahalarında döktükleri alın teriyle, verdikleri emeklerle, kazandığı paralarla, devam ettirmeye çalıştıkları yaşamlara dokunma sihrine sahip olan kadınlar var bu dünyada.

Az ya da çok kazandıkları paraları kullanırken inanın hepsinin hayallerinde içinde mutlulukla, sağlıkla, daha insanca yaşayabilecekleri bir yuva hayali vardır.

İçinde kendisine hayat arkadaşı olacak, ona iyi davranacak, saygı ve sevgiyle yanaşacak, iyi kalpli, çalışkan, yardımsever bir eş ve çocuk gülüşlerinin  duyulacağı bir hane olmalıdır o ev.

Arzu ve hayalleri gerçekleştiğinde kendi mutlu olacağı için başkalarını da mutlu edeceğini düşünür. Üstelik bunu yaptığında yer yüzünde yaşarken ve öldükten sonra başka alemlerde de kendini huzurlu hissedeceğine inanır.

Öylesine verici kadınlardır ki onlar, gün gelip de nefesleri tükendiğinde geride bıraktığı tüm canlılar onu saygı, sevgi ve özlemle  anacaklardır.

Kararlıdır bu kadınlar; tüm ruhlarını, kişiliklerini ortaya koyarlar yaşarken. Kazançları milyonlarla da, kuruşlarla da sayılsa umursamazlar. Yaptıkları iş her ne ise hakkını vermeye gayret ederler. Yaşamdan aldıkları her türlü dersi kalplerine yerleştirip, vicdanlarını ve ruhlarını temiz tutmaya çalışırlar.

Daha iyi bir hayat sürebilmek adına emek verir; evde, tarlada, fabrikada, büyük ya da küçük ölçekli kurumlarda çalışır, yemek pişirir mekan ve tuvalet temizler, yüzlerce insanla telefonla ya da yüz yüze konuşmalar, toplantılar yapar sorun giderici olur, okuma, yazma,düşünme eylemine girer. Kısacası akla gelen, gelmeyen her konuda çalışır da çalışır…

“Cehaletin sevmediği tek şey kadındır” derler ya, her şeye merak duyup araştıran, bilmediği konularda bilgi sahibi olmaya gayret eden, üreten, ekonomiden, maneviyattan ve bilimden beslenen kadın kendi “açlığını” bastırdığı takdirde bilgi ve tecrübe birikimini başkalarıyla da paylaşacaktır çünkü. Tüm bunların paylaşılması demek farklı cinsiyete ve zihniyete sahip olanları da çoğu kez rahatsız edecek demektir.  

( Bu arada kadın olduğu halde, içlerindeki kirlilik nedeniyle kendi hem cinslerine eziyet etmeyi görev ve başarı olarak kabul edenleri de ayrı bir kategoriye koyuyorum. Onlar sadece dünya kalabalığı yaratan zavallılar bana göre.)

“ İnsan kadın” olmayı başarabilen tüm emekçi kadınlarımızın önünde saygıyla eğiliyor, yürekten alkışlıyor ve hepsini sevgiyle kucaklıyorum.

Bu kadınlara hak ettiği değeri veren tüm erkeklere de ayrıca teşekkürler…