Durgun ve hırçın dalgalar

Denizin kenarına oturup hal hatır sordum,
O da benim gibi kâh durgun, kâh hırçın gelgitler yaşıyormuş.
Anlat dedim ben dinlerim seni,
Aslında hırçın olmak istemezmiş hiç, ama rüzgâr gelip onu gıdıklıyormuş.
Ya da yağmur yüzünü tırmalıyormuş,
Bazen de kendine ait olmayan maddeler atıyorlarmış ona…
İşte böyle zamanlarda sinirlenip kusarcasına, içindekileri atmak istiyormuş.
Ya da yağmura rüzgara dur dercesine,
Haklısın dedim haklısın ama senin haklı olman bize yetmiyor, biz seni durgun ve temiz görmek istiyoruz.
Senin isteklerinin ne önemi var?
Ama doğal hayatın içinde varsan; hırçınlığın da, durgunluğunda vardır.
Yeter ki biz seni her halinle sevmeyi öğrenebilelim.
Anladım der gibi sakin ama coşkun bir dalgayla selamladı beni...