Düşe kalka

İnsanoğlu hayalleri ile yaşar. Ancak hayat risklerle doludur risk almayı becerebilenlerin kazandığı gerçeğini kulak ardı yapamayız. Yani kazanmak kadar kaybetmeyi de göz önüne almalıyız. İnsan hayalindeki hayatta bazen uça düşe bazen de düşe kalka gider.

Dünyada bir başka gerçek var ki, insanlar elleri beyaz eldivenli saçları jöleli, altında son model arabaları olan sorumsuz çocukları değil elleri ve dizleri kanamış çocukları yeğliyor.

Sizlere Nietzsche’nin sevgilisi Salome’ye gönderdiği bir mektuptan bir bölüm yazacağım.

Aslında hayatın gerçeklerini anlatan çok güzel bir kayıttır bu. Yıllar önce bembeyaz bir sayfaya yazmış buzdolabımın üzerine tutturmuştum. Arada sırada gider bir bakarım. Herkese de tavsiye ederim.

“Öyle bir hayat yaşıyorum ki,

Cenneti de gördüm cehennemi de,

Öyle bir “aşk” yaşadım ki

Tutkuyu da gördüm pes etmeyi de.

Bazıları seyrederken “hayatı” en ön sıralardan,

Kendimi o sahnede buldum “oynadım…”

Öyle bir rol vermişler ki;

“Okudum, okudum anlayamadım…”

Kendi kendime kavuştum bazen evimde

Hem kızdım hem güldüm halime.

Sonra dedim ki söz ver kendine;

Denizleri seviyorsan dalgaları da seveceksin,

Sevilmek istiyorsan önce sevmeyi bileceksin

Uçmayı seviyorsan, düşmeyi de bileceksin

Korkarak yaşıyorsan şayet “yalnızca hayatı seyredersin”

Öyle bir hayat yaşadım ki, son yolculukları “erken” tanıdım…

…

Sınırları zorlamadan kendi kabuğumuzu içinde yaşamak çok cazip hatta kolay gelebilir ama ne uzarız ne kısalırız büyüyemeden gelişmeden anlamadan zevk almadan sevmeden daralırız.

Bazen sınırları zorlamak insana acı verebilir ama acı insanı büyütür…

Erdoğan ÖZGENÇ