Düşün ki..

Düşün ki yağmur yağmış.. 

Islanmışız.. 

Hafif bir hüzün var dudaklarında.. 

Gözlerin kırgın, küskün.. 

Gri bulutlar kaplamış gökyüzünü.. 

Gözlerin onları kıskanmışçasına kopkoyu.. 

Dudakların ayrılmayı istemeyen iyi sevgili.. 

Sımsıkı sarılmışlar birbirlerine.. 

Sanki biz gibiler.. 

Sanki her geçen saniye onların hasretine hasret ekliyor zaman.. 

Sanki onlar birbirlerini özlemek zorunda olanlar.. 

Oysa ki hep bir aradalar.. 

Anlık ayrılışları var sadece.. 

Kıskanıyorum dudaklarını ölesiye.. 

Ellerin bensiz.. 

Uzak ve soğuklar.. 

Hep parmaklarıma dolanan parmakların kaskatı kesilmiş.. 

Gözlerin gibi onlarda küs sanki bana.. 

Söylesene onlarda mı en az yüreğin kadar sevmiyor beni ? 

Yoksa onların ki küçük bir kırgınlık mı ? 

Yine saracaklar mı parmakları mı ? 

Gözlerin yine benim olacak mı ? 

Yüreğin yine canıma can katacak mı ? 

Dudakların yine suskun sevgilim.. 

Ellerime uzak ellerin..