Düşüncelerimi astım duvara

Düşüncelerimi astım duvara

Buluşmalar kaldı umutsuz bahara

Çektim aldım duygu derinliğinden,

Bölük pörçük toz içinde hatıraları

Hani nerede kalmış sevgi mısraları.

Dudak bükme

Umursa, çevirirken sararmış yaprakları

Bugüne kalan onlar, işte gerçeğin ta kendisi

Aynaya bir bak, sensin onların efendisi

Sararıp solan benzin, tıpkı yaprak gibi.

At onları çöplüğe, taş koy üstüne uçmasınlar

Tutuşmasınlar başka sevdalara karışıp

Toprağa karışsınlar seninle kucaklaşıp.

Sakın üzülme

Dönüşüm yok diye, üzülmek değil

Hayal edecek zamanın olmayacak

Sadece gözlerin biraz yaş dolacak..

Konuşamayacaksın, söyleyemeyecek..

Sakın inanma

Bu aşk asla bitmeyecek! ..

Ölümsüz aşka mısralar yetmeyecek

Biliyormusun aşk sadece bir damla

İstersen dağlara kazı adını kanla

Başka buluşmalar nasıl olur ki

Yok mu bunun çaresi

Cenneti, mahşeri, ahireti

Sevgiler unutulmuş sanki

Yüreklerde bir kor gibi.

Hani kucaklaşmalar nerede

Nerede duvarlarda çınlayan hoş sadalar

Bir bir kopan yapraklar,

Bize sevgiyi unutturdular.

Düşüncelerimi astım duvara

İnanmıyorum artık onlara

Döndüm sırtımı gidiyorum

Yok bu gidişin dönüşü biliyorum

Söz bitti dargınım artık yaşama

Ellerim soğuk yapayalnızım

Yanıbaşımdaki fersah fersah uzakta


Bir tanrı ve düşüncelerimde sen

Ufuk yok oda da, pencere arkada.

Diktim gözümü duvarın derinliklerine

Bir okyanus gibi, her bir zerre de ararım seni

Karardı gözlerim, kesildi nefesim

Özlem canıma tak etti

Yaşamda kalmadı artık hevesim

Düşüncelerimi astım duvara

Tükendi bitti külçe gibi bedenim.


07.03.2009 B.Çekmece