Düşünen İnsan Yorgundur Sürekli

İnsanlar türlü türlü. Fikirleri de öyle. Akıl yürütmeye başlamasın bir kez Ademoğlu. Bir işlemeye başladı mıydı düşünce dizileri... içindeki curcunayı susturabilene, zihinsel acılarını dindirebilene aşk olsun! O nedenledir ki... Düşünen insan yorgundur sürekli.

Kimi memleketi düşünür, kimi kendini. Kimi işine takmıştır kafayı, kimi karısına. Kiminin işidir her şeyi, kimi futbolu hiçbir şeye değişmez. Kimi basketbola meftun, kimi sarışınlardan gayrı mevzudan anlamaz! Velhasıl, hep bir şeylerle meşguldür aklımız... 0ndandır bunca yorgunluğumuz... O nedenle bitmez baş ağrılarımız... Beynimizin zonklayıp durması da bundandır hep.

Kimi geçim derdinden muzdarip, kimi karıyla kız, içkiyle kumar yüzünden eve barka uğramaz. Hepimizin meşguliyeti farklı tabii. Herkesin öncelikleri şahsını ilgilendirir ammaa... Alemin dilinde bir “ kafa yorgunluğu “ lakırdısı... Cümle alem yorgun düşüncelerinden şikayetçi...

Durmadan vatan kurtaranımız da var, dünyanın derdini dert edinenimiz de. Kimi, ülkenin sorunlarını çözmeye adar nefsini, kimi kişisel meselelerini bile iplemez. Kimi, halkım da halkım, diye tuttururken, kimi, arşın, arzın merkezine koyar egosunu. Tek bildiği sözcük: BEN!

Kimi alabildiğine alçakgönüllü... Biz, diye bahseder özünden. Tüm kaygıları başkaları adına. Yaşadığı bela ve sıkıntılara zerre üzülmezken...Adını bile bilmediği yerlerin insanlarına adar ömrünü.

Sen kafa yorgunluğunu bir de bilimadamlarına sor. Kim bilir nasıl da meşguldür akılları eğitimcilerin...

Askerler, doktorlar, mimarlar, mühendisher; uyurken de uyanıktır. Hep bir şeylere odaklıdır enerjileri. Çoğu da onlardan başkalarının problemi olan...

Sanatçılar, edebiyatçılar, tiyatrocularla sinemacılar... Yazar çizer takımı... Sözcükler yerine çizgileri kullanan karikaturistler... Romancılarımızla hikayecilerimiz... Daha kimler kimler efendim. Toplumun ezici çoğunluğu yanında küçücük bir azınlıksak da... Saymakla bitmez düşünen insan profilleri... Bi de filozoflarla üniversite hocalarımız var. Yanlarında da her alandan yetişmiş eğitimcilerimiz...

Anlattığım tüm grupların en ortak yanları; kafa yorgunluklarıdır. Yatarak, dinlenerek geçmez, geçirilemez ruhsal bitkinliklerin sahipleridir onlar. Düşünebilmeleridir bunları başlarına getiren. İsyan da etseler toplumsal yalnızlıklarına... Kazan da kaldırsalar yığınsal cehaletlerimize... Bazen tıpkı Nazım Hikmet gibi, ah şu kafamın yerinde bir çınar ağacı olsaydı, diye inleseler de... Sonunda susarlar. Razı olurlar yazgılarına. Çünkü bilirler ki, düşünmeyi herkes beceremez. Düşünen insan yorgundur sürekli.