Duvarları sen indirmezsen inmiyormuş anladım, o duvarlardan sen kapı açmak istemedikçe açılmıyormuş.

Karşımda neyi görmek isterdim? Herkesin farklı olduğu gerçeğini görüyorum, farklılıkları anlayabiliyorum, emek vermek ne demek kavrayabiliyorum, karşımda gördüklerimden memnunum. Eksikler ise her zaman var. Her zaman da olacak, bunu kabullenmeli. Eksikler tamamın bebekliği, çocukluğu, çocuk büyüyecek ve eksik tamamına ulaşacak, eksik diye bir şey kalmayacak. Düşünüyorum ama düşünmek doğal benim için, su içmek gibi, yemek yemek gibi…Hayatımın her anında var. Duvarları sen indirmezsen inmiyormuş anladım, o duvarlardan sen kapı açmak istemedikçe açılmıyormuş anladım. İsteyeceksin. Gerekiyorsa duvarları yıkmak isteyeceksin, kapı açmak isteyeceksin. İsteyeceksin ki yapacaksın. Kendini sadece kendine saklamayacakmışsın anladım.

Neden şimdi diye sorma, gereksiz…hazırlanırsın hayatında yaşayacaklarına aslında, sonra da karşına çıkarlar ve yaşarsın. Şems'in dediği gibi;

“Allah kılı kırk yaracak titizlikle çalışan bir saat ustasıdır. O kadar dakiktir ki, sayesinde her şey tam zamanında olur. Ne bir saniye erken, ne bir saniye geç. Her insan için bir aşık olma zamanı var, bir ölmek zamanı…”

İstemekle gerçekleşmesi arasındaki tek yol tutkular…

Tutkular yolu buluyor, sen istesen de istemesen de... İnsanların beyinlerinin nasıl çalıştığını çokta önemseme bırak, nasıl çalışıyorsa çalışıyor, ne düşünüyorsa düşünüyor. Sen ne hissettiğine bak…Senin hissettiğin onun hissettiğine denkse zaten yaşayacaklarınızdan kaçamayacaksınız demektir. Senin enerjin ile onun enerjisi denkse zaten siz birbirinize aitsiniz demektir. Her şeyin bir nedeni var. Zamanla köşeler yuvarlaklaşıyor, asilikler duruluyor, akıllar demleniyor, yollar aşılıyor, öfkeler törpüleniyor, yaşlar geçiliyor, kalpler açılıyor, duvarlarda azalıyor hatta duvarlar yıkılıyor. Ama hiçbiri nedensiz olmuyor. Bazı şeyler insana neden oluyor. Nedenlerinize iyi bakın. Neden yumuşattınız köşelerinizi, neden açtınız kapılarınızı, neden durulttunuz asiliklerinizi? Cevaplarında nedenler gizli…

Karşımda benim gibi birini görmek ister miydim? Her şey inceden işleniyor kalbe ilmek ilmek, oya misali...Herşey önemini (-bir yerde tıpkı maraton koşucuları gibi-) bir diğerine devrediyor. Sözler bayrağı davranışlara bırakıyor, davranışlar, gerçeklere, gerçekler hayata bırakıyor. Hepsi bir takımın senin için top koşturan oyuncuları, sense teknik direktör…ama bir farkla her şey sana bağlı değil, takımın ne kadar iyi olursa olsun, ne kadar iyi oynarsa oynasın, rakibinde senin kadar güçlü ise bir başka güzel oluyor…seni daha iyi olmaya zorluyor, zorlandıkça performans sınırlarını ortaya çıkıyor. Sınırlar limitleri belirliyor.Limitler ise seni...

Karşımda benim gibi birini görmek ister miydim?

Hiç görmemiştim şimdiye dek…

Şimdi ise farklı…

Gelecek ise kesinlikle muamma değil, çünkü gelecek biz ne istersek o…