Eğitimde doğru bildiğimiz yanlışlar

Çocuğumuzun eğitim süreci içerisinde ona yardımcı olmak amacıyla yaptığımız birçok davranışın aslında karşılığı olmadığını bilmeden bu yanlışlar yapılmakta ve ileriki yıllarda bu davranışların yarattığı olumsuzluklar karşımıza çıkmaktadır. Bir başka deyişle sorunlar karşımıza farklı bir şekilde içinden çıkılamaz halde çıkmaktadır. Yapılan yanlışlar düzeltilmesi mümkün olmayan yanlışlar olduğu gibi zaman almaktadır.

 

Genelde anne babalar okuldaki eğitim sürecinde, okul öncesi ve ilkokulun bir ve ikinci sınıflarında çocuklarının yanında birlikte gider gelirler, toplantılara birlikte katılırlar, evdeki süreçte konuşmalarında okul öncelikleridir. İlkokul üç ve dört ortaokul sürecinde anne merkezli ve sadece toplantılara katılma sürecinde vardırlar, evdeki süreç ödev ve not konusu ile sınırlıdır paylaşım, lisede evdeki konuşma birlikteliği ve paylaşım net sayısı ile sınırlı kalmakta okul toplantıları bazen mazeret lelerle aksamaya başlar öğretmen görüşmeleri öğretmen çağırması ile sınırlıdır, maddi taleplerin karşılanması yeterli görülmektedir. Anaokulu ve ilkokul başlarında halk oyunları, keman, yüzme, basket kursları iki üç alanda yetiştirmek için zaman harcanır fakat ileriki yıllarda teker teker bu çalışmalar yine anne babalar tarafından engellenerek, öğretim odaklı düşünce ağırlıklı uygulamalar başlar. Küçükken gerekli görülen sosyal kültürel faaliyetler, yaş ilerledikçe gereksizmiş algısı yaratılır. Bu eğitim sürecinde yeteneklerini fak etmek istemezler ya da önemsemezler, onlar için kaç soru çözdüğü önemsendiği hissi uyandırılır. Kitap okuma alışkanlığı eğitim yıllarının başındaki önemseme ileriki yıllarda konuşmalarda yer almaz.

 

Veli öğretmen görüşme toplantılarında da aynı algıyı görmek mümkündür, Türkçe matematik yabancı dil ve fen bilgisi öğretmenlerinin başında uzun kuyruklar olmasına karşın resim beden eğitimi ve diğer yeteneğe dayalı ders öğretmenlerinin başında kuyruklar olmadığı gibi zaman mazereti ve işe yetişme mazereti ile görüşme önemsenmez bu tavır çocukta o derslerin önemsiz olduğu algısı yaratır. Bu derslerin işlenmesindeki mantık anlaşılmak istenmez, bu dersleri öğrencinin kişiliğine katkısı ve diğer derslere katkısı sorgulanmaz, çocuğun ileriki yaşlarda ihtiyaç hissedeceği hissi kavranmak istenmez öğretim odaklı düşünce hâkim olmaktadır. Veliler çocuklarının sadece akademik başarılarını yada başarısızlıklarını sorgulamak için okula giderler, okulda öğrencinin davranış bozukluğunda şikâyet için okula çağrılırlar, oysa heriki tarafta öğrencinin kişilik gelişimi ve yeteneklerini konuşmaz yada keşfetme gayreti içinde olmazlar.

 

Çocuklar, Görsel sanatlar, müzik, teknoloji tasarım gibi sanatsal derslerden çok şey öğrenir, önemsendiğinde akademik başarı ve hayatta başarı kazanmaları için çok önemli beceriler de kazandırılabilir. Müzik dersinde bir çalgı aleti çalma becerisi içinde azimli olmayı öğrenir. Rekabetin yoğun olduğu günümüzde, azim, başarıya ulaşmakta çok hayati bir özelliktir. Müzik topluluğuna katılan çocuklar hayatın farklı yönlerine odaklanma becerileri gelişir. İş birliği yaparak sorumluluk almayı öğrenir. Tiyatro ve dansta, öz güveni gelişir, beden dilini kullanmayı öğrenir. Görsel sanatlarda geri bildirimi öğrenir, geri bildirim öğrenmenin bir parçasıdır. Dolayısıyla çocuğun bu derslerde kazandığı becerilerin gelecekteki kariyerlerine taşımaları da doğal olduğu görülebilecektir. Eğitim yoluyla çocuğa sevgiyi veremezsiniz başkaları şiddeti öğretir.