Ekmek kokusu gibi bir “Ş” Larnaka

Kılık değiştirir yangınlarda

Günah çıkartan arsız karanlık

Umut dizerdik göğe

Yasemin kokardı dar geceler

Uçuşan saçlarımızı vermiyor masallar

Öldüler

Böceklere emilen düşleriyle

Ekmek kokusu gibi bir “Ş”y özlemek

İçli dışlı  kimsesizlik Preveze sokak

Sabır uzamaktan suskun ağaçlar

Sarı nergisler kadar sarı bir yalnızlık kardeşim

Beyaz salıncağa gömülü

Sesimizden tanıyor  rüzgâr

Her sabah tozunu alıyor güneşin

Kokladıkça hâlâ

Babam kokuyor bu toprak

Eğreti dolaşır  evimizde Rumca şarkılar

Günü yıkıyor Andrulya

Ağaran çocukluğumuzun izleri 

Ninemin dizlerindeki yüzümü özlerim

Ovsak diyorum zamanı derin dostlukla

İçimde bir kıpırtı ‘Barış’

Ekmek kokusu gibi bir “Ş”y  Larnaka

Aklımda hep o sokak, on dört numara

Nerde olsam tanırım göçmenliğin çıdam sancısını

Bakışlarıma iliştirdiğin gözlerinden belli

Konuştukça sesin gurbet Andrulya

Koyu dalgınlık gökyüzü

Bulaşıcı yalnızlık yıldızlar

Aynı göğe açılır yüzümüz

Döne döne çoğalan  kaldırımlar yorgun

Mahcup

Sınır boyunca sabah

Umut ilikleriz acılara

Hâlâ güneyden esiyor göçmen dudaklarımıza anılar

Ekmek Kokusu Gibi Bir “Ş”y Larnaka

Kına çiçeği açardı geceler

Fitne dallarının yanı başında

Ceviz ağacının altında ışığın gözyaşları

Okşasan

Çığlıklarımızı özleyen bir yalnızlıktır şimdi sokak

İçimizin  notası

Kekeme bir DO

Mİ’ye  ulaşamayan

Hiçbir mendile sığamaz  savaş

Dili yok ırkı yok gözyaşının

Bulaşıcı dostluklar için

Tütsüle gözlerimizi rüzgâr

Bulutlara serilen sancılar Da kurur

Göğün anahtarıdır insan

Savaşla savaşalım barış için

Kalbim

Neden hep geç kalıyoruz sana

 *Andrulya , 1974 yılında adanın ikiye bölünmesinden sonra kuzeyden güneye göç eden ve doğduğum evde yıllardır göçmen olarak ikamet eden Kıbrıslı  Rum bayan.