El nakışları sergim

Bugün size sergimden bahsetmek istiyorum. Ekim ayında kursumu 18 öğrenciyle açtım. Nisan ayına kadar harıl harıl çalıştık. Öğrencilerimin bir kısmı geçen seneki öğrencilerimdi. Yeni öğrenciler de eklendi. Benim öğrencilerimin yaş ortalaması 30' dan 56' ya kadar. Bir kısmı emekli, bir kısmı da ev hanımıydı. Genelde görme problemleri vardı, fakat yaptığımız işler ortada... Onların anlayabileceği, kavrayıp yapabileceği türden örnekleri gösterdim.

Kurs boyunca; basit nakış teknikleri, kanaviçe, hesap işi, antep ajuru, tel kırma, maraş işi, türk işi ve handareger nakışı gösterdim. İşlerini başarıyla tamamladılar. İnsan yaparken anlamıyor ama bitince bunları ben mi yaptım diyor ve çok mutlu oluyor. Bir şeyleri başarınca insan daha iyisini yapmak için uğraşıyor. Yaptıklarını eşe, dosta gösterip mutlu oluyor.

El nakışı bir hastalık bir kere başladın mı bırakamazsın. Fırsat buldukça devamlı yapmak istersin. Ben yaptığım işi en iyi şekilde yapmak isterim. Bunun için farklı yerlerden desen araştırması yaptım. Eskiden yapılan desenleri, diğer hoca arkadaşlarıma danışarak ve Almanya' dan desen kitapları aldırarak ortaya güzel işler çıkardık. Bazen örnek bezinde öğrecilerime gösterip, bu örneği yapın dediğimde beğenmiyorlar. Bende o örnekten bir parça yapıyorum ve onlara gösteriyorum. O zaman çok beğeniyorlar, hemen yapmak istiyorlar. Böylelikle onları teşvik ediyorum. Kurslarımız saygı ve sevgi çerçevesinde gayet güzel geçiyor. Kurs sonunda herkes mutlu ayrılıyor.

Bu sene Nisan'ın 27' sinde sergim vardı. Bir gün önce öğrencilerimle birlikte sergiyi hazırladık. Hazırladıktan sonra öğrencilerimle birlikte yemeğe gittik. Ertesi gün herkes hazır ve nazır şekilde sergiye geldi. Açılış yapıldı. Milli eğitim müdürü ve diğer müdürlerimiz, gelen halk sergiyi çok beğendi. Yaptığımız işle ilgili teşekkür almak öğrencilerimi ve beni çok mutlu etti.