Elçibey, er kişi

22 Ağustos 2000 günü Türk Dünyası gerçek bir askerini, Elçibey’ini yitirmişti. 

Ölümünün 11 yıldönümünde kendisini rahmetle anıyoruz. 

Türk Milletinin gerçek sevdalısıydı. 1991 in 14 Haziranında Türkiye’den giden kafileye bir konuşma yapmıştı Bakü’de Azatlık meydanındaki hükümet binasında. 

Sade etkileyici bir konuşmaydı. 

Şunları not almışım o günkü konuşmasından. · 

Bayrağımızdaki üç renk, mavi=Türklük, kırmızı=Muasırlık, Yeşil=İslamlık rumuzudur. · 

“Bizim bağrımız çırağ kimin. · Milli devlet peşindeyiz... · 

Milli devlet ilk defa Türkiye’de Atatürk tarafından kuruldu. · 

Ben Atatürk’ün askeriyim... · 

Şerefli yaşamak, şerefli ölmek... Türk’e yakışan budur. · 

Biz ışığı Türkiye’den aldık, Türkistan bizden alacak. · 

Türk’ün yüzü güneşe doğru olanda galip gelmiştir. · 

Sovyetlerin istediği iki şey vardır. Pul.(para), ve kul...(köle)... En aklı çalışmayanımızı en başa getirilmeleri de işte bu yüzden. · 

Zulm ile abad olan gün gelir berbat olur. · 

İran Türk’ün köprüsünü yıkmıştır. Tahranla Moskova arasında bir fark yoktur bu yüzden. · 

Şiilik İran’ın elinde eğik bir çizgi haline getirildi. İran’ın Şiiliği orak haline getirilmiştir. Bunu yavaş yavaş düz(doğru) haline getirmek lazımdır. 

İlk öyle tanımış, hatıra fotoğrafı çektirmiştik bir de. Halk cephesi lideriydi o sıra. İki yıl sonra öğretmen olarak gittiğimde Azerbaycan cumhurbaşkanıydı artık. 

Uzun tutmadılar bilindiği gibi bu görevde onu malum güçler. 

1928 de İlk Cumhurbaşkanı Mehmet Emin Resulzade’ye tahammül edemeyenler kimler idiyse Elçibey’i indirenler de onlar. Eski komünistler, Rusya’ya çalışanlar, etrafına sızmış sureti haktan görünen menfaat şebekeleri. 

Onüç yıl aradan sonra kabrini ziyaret kısmet oldu Bakü Kabristanında. 

Görkemli kabirler arasında bir sade mezar. 

Üzerinde Azerbaycan bayrağı. 

Üstünü örten dallar arasına gerili bağımsız beş Türk Devletinin bayrakları. Onun altında bir not; 

“Burada bir Türk askeri yatır” 

Ebulfez Elçibeyi tarif için bir başka söze de gerek yok sanırız. 

*** 

Sadi Somuncuoğlu Ağabeyin 22 Ağustos tarihli yazısından öğreniyoruz. 1974’de Sovyetler döneminde mahkemede yargılandığı sıra şu dörtlüğü okuyor: “ 

Her kimsenin var kimsesi 

Men kimsenin yok kimsesi 

Ey kimsesizler kimsesi 

Men kimsenin ol kimsesi”.  

“Türk’ün Türk’ten başka dostu yok” gerçeğini anlatıyor aslında bu dört mısrada. 

Bir Elçibey geldi geçti bu fani âlemden. 

Böyleleri çok gelmiyor bizim için ne yazık ki. 

Yerleri de kolay dolmuyor gittiklerinde. 

Türk Milleti Elçibey’lerini iyi tanımalı. İbret için, örnek için. 

Yeri milletinin kalbidir artık bundan böyle. 

Türk milleti var oldukça o da yaşayacak, yaşatılacaktır kalplerde. 

Milletinin bir vefa borcudur bu ona. 

Nur içinde yatsın. 

Komşu olur inşallah Allah'ın elçisiyle öte âlemde 

. Osman ERENALP 

Ankara Ağustos 2011