Elenen yalnızca Fenerbahçe değildi...

Maçın başlamasına 15 dakika kala, maç için en önemli şeyi yani ayçekirdeğini almayı unuttuğumu farkedince hemen üzerime yağmurluğumu geçirip, dışarıya çıkıp kuruyemişçiye hızla yürüdüm.

Cadde üzerinde omuzlarına taşımakta zorlandıkları sayıda bayrağı sopalarıyla yığmışlar yürüyorlardı. Maç sonunda sokağa çıkacak kalabalıklardı onların geçim umudu.

Elenen yalnızca Fenerbahçe değildi, bu akşam ne kadar çok bayrak satacaklarının heyecanıyla yollara dökülmüş kimbilir kaç kişi elendi.

Sokağıma geldiğimde çöplerden katı atık toplayan 15-16 yaşlarındaki çocuk bir yandan çöpleri karıştırırken pencereden dışarıya doğru sigarasını tüttüren adama heyecanla soruyordu “Abi maç başladı mı” diye...

Elenen yalnızca Fenerbahçe değildi, çöpleri karıştırdıkları sokaklarda, pencerelerden gelecek gol sesiyle heyecanlanacak kimbilir kaç kişi elendi.

Kuruyemişçide karşılaştığım “Ben Fenerli değilim ama bu akşam başka” diyerek ilk dakikaları kaçırmamak için hızla evine giden komşum da elendi bu akşam.

Bu akşam elenen yalnızca Fenerbahçe değildi. Bu akşam hep beraber elendik.