Ellerini görünce yüzünü görmek istemedim.

Öylesine güzel elleri vardı ki yüzünün de aynı güzelliğe sahip olamayacağını düşündüm nedense.

Elleri en güzeldi sanki.
Yüzüne bakmayacaktım! Tabii ki bu mümkün değildi.

Yüzüne de bakacaktım. Ben sadece aklımdan geçenleri söyledim size. Elleri düzgündü...bu yüzden mi güzeldi?

Ama tırnakları ve parmakları da çok biçimliydi. Bazı kadınların el bakımı yapmasına hiç gerek yoktur diye düşünürüm böylesine güzel elleri görünce.


Önce ellerine sonra da yere doğru süzülen kanın fotoğrafını da çekmemizin ardından, yardımcım ile birlikte ellerine naylon poşetleri geçirdik. Olay yeri inceleme ekibi olarak parmak izlerini de aldık elbette.

Geri kalan incelemeler artık laboratuvarda yapılacaktı...Onu olay yerinden kaldırmalarından hemen önce yüzünü de gördüm maalesef.

Yüzünü kapatan şapkayı hafifçe kaldırdım...sanki ürkütmekten korktum.
Ne saçma bir düşünce...artık hiç bir şey onu ürkütemezdi ki.

Yanılmışım, ellerinden de güzelmiş yüzü meğerse.

Bizim işimiz o “CSI” lı filmlerdeki gibi değil ne yazık ki.
Her gün son moda kıyafetler giyip, en keskin bakışlarımız ile etrafı süzerek olay yeri inceleme yapmıyoruz ve yine ne yazık ki laboratuvarlarımızdan her daim öyle artistik iç gıcıklayıcı mavi ışıklar da süzülmüyor.

Ha ne diyordum?... Evet evet elleri çok güzeldi.


(Bu yazım ilk olarak http://hayattanmasallardanbiraz.blogspot.com/adresinde yayımlanmıştır) Not: Olaylar kurgudur.