En başından sevgilim!

Acısını anlatmaya nereden başlar insan?

Kuzeyden mi?

Sonundan mı?

Ayaklarından mı başlar insan acısını göstermeye?

Yok yok,

En iyisi başından anlatmak gerek!

Bir acı nerede başlar ki?

Bilemez insan,

Tıpkı bu dünyada nokta mı ya da kısa bir es mi olduğunu bilmediği gibi,

Acısının nerede başladığını bilemez!

Kimileri bir sadece bir sestir hayatında,

Oysa ki sen harf olsun, hece olsun, kelime olsun, bütün cümlelerin olsun istersin.

Olmaz!

Kimilerininse koca bir dünyasısındır, oysa ki sen başkalarının dünyası olmak isterken.

Bazen sarılırsın birilerine uzaktan uzağa, yakında olmak varken uzaktasındır,

Anlam veremezsin.

Başından başlamak lazım, en başından!

İnsan kendi dünyasında sadece bir nokta olmamalı

yoksa hep uzun bir yolda yürür gider ömrü,

Karlı bir Ankara akşamında Yüksel Caddesi gibi kendi halinde.

Sevgilim,

Beni yorma,

Ben gitmeyi iyi bilirim!

Yağmurda ıslanmak gibi...