Ergenekon'dan çıkmak

Henüz ilkokuldayken, Türklerin Orta Asya’daki ana yurdu olarak belletildi bize Ergenekon. Bu ana yurda yerleşmelerinin konu edildiği destanın adının da Ergenekon Destanı olduğu...

Bir de resim kalmış hafızamda o yıllardan; beyaz bir atın üstünde kalkanlı, mızraklı bir komutan, fonda da başını havaya dikmiş uluyan, her ne kadar boz diye tabir edilse de mavi mi gri mi ne renk olduğu pek belli olmayan bir kurt…

Düşmandan ağır yenilgi almış Türk soyunun dağlarla çevrili bir alana yerleştikleri burada çoğalıp güçlenene kadar kaldıkları ve buraya Ergenekon denildiği öğretildi.

96 yıl boyunca Ergenekon'da yaşayan Türkler, demirden dağları eriterek ana yurtlarını terk etmişlerdi. Bu da Ergenekon’dan çıkışı ifade ediyordu.

***

1996 yılının sonbaharında derin devlet Susurluk’ta kaza yapınca ve kazalı araçtan etrafa saçılanlar ortalığa garip kokular yaymaya başlayınca, Can Dündar ve Celal Kazdağlı topladıkları belgelerle 1997 yılında bir kitap çıkardılar. Onun da adı destanınkiyle aynıydı, Ergenekon…

Kitapta devletin eski ülkücüleri yasa dışı faaliyetlerde nasıl kullandığı, Güneydoğu’da PKK ile yapılan mücadelenin çetelerin oluşumuna nasıl zemin hazırladığı anlatıldı. Devlet içindeki devletin şifrelerinin bir kısmı deşifre edildi ve iki yüzü keskin bu bıçağın, adı Ergenekon oldu.

Hulasa, destan göz önünde bulundurulduğunda, her yanı düşmanla çevrili ülkemizin meşru olmayan bir örgütlenmeyle, içinde bulunduğu zorlu koşullardan demirden dağları eritmek pahasına da olsa sıkışıp kalınan umarsızlık halinden kurtulma teorisiydi Ergenekon.

Kitabın yayınlanışından bu yana, önceleri yavaş hareket eden fakat çember genişledikçe hızı artan ve yuvarlanarak pek çok şeyi de içine katan kocaman bir çığ oldu Ergenekon.

Merak ettiğim bu işin içinden nasıl çıkılacağı. Hangi demirden dağların nasıl eritileceği. Ergenekon’un kimleri yutacağı kimleri kusacağı. Umarım 96 yıl sürmez.. 1950 lerden itibaren bu oluşumun varlığından söz edilebiliyorsa ne kalmış geriye…