Erguvanlı hare

Her bahar namlusuna

Kiraz çekirdekleri sürülmüş

Aklını oynatan

Zurnasını kaybetmiş bir Abdalan’ım

*

Salacak’ta yosunların üzerine

DEnizin sokak çocukları konar

Bahar Çarpmış

Yeşİl yosun kokuyor

Sarı saçLarın

*

Deli ediyor maviyi

Dalların uçlarında tomurcuklar

Düşmüş sanki erguvanların içine

*

Çobansız kalmış tekneleri güdüyor ay

Şakaklarımda ötmeye başlıyOr

Nabzımın kızıl serçesi

*

Yaprakları akan bir ırmağa dönmüş yatağımız

BoĞazda erguvan olurum kanatlarıyla

SuyU havalandıran balıklara inat

*

Kuru çiçek ve kül toZları serpmiş

Dağınık saçlarına gecenin meltemi

Işıl ışıl yağarken üstüne gökten çiğ taneleri

*

Koynuna sımsıkı büzüşüp sarılmış sanki

Yalnızlık kayalar, yıldız

Ak hüzünlü tuvalimiz

*

Hüzünlü gaga vuruşlarıyla

Kemiklerinin öcünü almaktan

Hüzünleniyordu ay buğulu

*

Çiçeklerin dinginliğinde

Taşların mavisinde kayan ak hıçkırıklarla

Tellerini inceleyen bir lavtanın ustasısın

Üzgün düşüncelerim bana zulmetmeyi seviyordu

*

Düş hasat’ı onu devşiren yüreklere

Bıraktığı hazin, hoş kokular ıtırlar ile

Ağzının içinde ne acılık ne buruk bir tat

Yazgısını kıskanıp alev tüketiyorum

*

Ey tenin karanlığı

Buzulların suyunda boğulmuş düzgün kokum

Çürük tenini ısıtmaktan

Başka bir şey sana duyduğum

*

Kötü bir sözcükle yanan bir ağızla

Geldim sana

Mavi göğe hasret kirletiyor

İçimdeki çocuğu

*

Ilık, altın camları öpüp birden

Kendimi aynada melek gibi görüyorum

Koyu bir gizem

Yeniden doğmayı düşlüyorum

Güzelliğinle yeşerdiği ufuklara

*

Tutsağıyız şu yalan dünyanın

O rezil o berbat soluğuyla

Budalalığın acıyı bileyen

Tekinsizliği

Camları kırmanın hasreti

Yüreğimi çizmek istercesine

*

Düşmek pahasına

Tüysüz kanatlarımla

Havalanıp kaçmanın

Dayanılmazlığı

Sana olan hasretim

*

Mehmet Özgür Ersan 17-18.05.2016 Maltepe-Taksim-Üsküdar