Erkan Yolaç’la evet hayır

Büyük çoğunluğumuz biliriz 80’li yılların popüler yarışmasını. Erkan Yolaç’la evet-hayır. Efendim, Erkan Yolaç seyirciler arasından gözüne kestirdiği birini seçer ve sahneye alır. Sonra yarışmanın kurallarını kısaca açıklar.

-"Sorduğum sorulara evet ya da hayır diye cevap vermeyeceksiniz, başınızı emme basma tulumba gibi sallamayacaksınız…"

Bu basit ama çokta keyifli yarışma, sunucunun ilk sorusu ile başlar ve yarışmacının şaşırıp da evet ya da hayır diye cevap vermesiyle sona ererdi. -"Eveeeettt, dedinizzz!!!" Bu yarışma öyle popüler olmuştu ki, okullar arası turnuvalar bile yapılır hale gelmişti. Sokakta çocukların evet-hayır oyununu oynadığına sık sık rastlardınız da, sizinde canınız çekerdi..

Ben ise yirmi yaşını geçip de seçmen olduktan sonra, her seçimde benimsediğim bir siyasi partiye EVET, sevmediğim partiye ise HAYIR dedim. Yıllarca seçim sandıklarında oy pusulasındaki en çekici görünen amblemin altındaki dairenin içine evet mührünü basıp, diğer amblemlere hayır dedim. Ve kaybettim. Tıpkı sözünü ettiğim yarışmadaki gibi, evet de desem, hayır da desem hep kaybettim.

Kaybettim çünkü, hala okulsuz köyler görüyorum. Hala öğretmensiz okullar. Hastanesiz kasabalar, doktorsuz hastaneler görüyorum. Okuyamayan kız çocukları görüyorum. 13-14 yaşlarında zorla evlendirilen ‘‘ küçük kadınlar’’ görüyorum. Düşüncelerini yazanların içeri atıldığını, düşünmeden hareket edenlerin ise dışarıda dolaştığını görüyorum. Sokakta oradan oraya itilip kakılan ve tiner çeken çocuklar görüyorum.

NOT: Bu yazı, o dönemde gerçekleştirilen referenduma ithaf edilmiştir.(!)