Ertuğrul'um ikinci Baykal'ım!

Biliyorsunuz toplumumuzun güzel bir alışkanlığı vardır! Mesela, çocuk doğar doğmaz birine benzetiriz!

“Ayşanım, bu tıpkı babası kııız!”

“Yok bee! Kulakları annesi, burnu teyzesi, gözleri dayısı! Sülaleyi toplamış!”

“Amcasına benzemez değil mi?”

“Yok canım, benzemiyor o nemruda!”

Siyasette de öyle! Bir kesim başlar liderini benzetmeye!!

“İkinci Atatürk!”

“İkinci Fatih!”

“Yok Abi dördüncü Murat!”

“İkinci Abdülhamid’i unutmayalım beyler!”

Diğer kesim de boş durmaz!

“İkinci Atatürk!”

“ İkinci İnönü!”

“Gandi Kemal!”

“Abi sınırı aşmayalım!”

“O zaman ikinci Karaoğlan!”

Benim de çoluk çocuğum var arkadaşlar! Ertuğrul Ata mesela! İlköğretim ikinci sınıfta okuyor!

Bir haftadır keyfine diyecek yok!

“Ertuğrul’um ikinci Baykal’ım!”

“Buyur baba!”

Annesi kızıyor!

“Çocuğa ne diye lakap takıyorsun!”

“Sen anlamazsın hanım!”

“Çocuk anlıyor ben anlamıyorum öyle mi?”

“Öyle!”

Ertuğrul lafa karışıyor!

“Babam doğru diyor anne! “ Diyor!

Şimdiden alışsın! Belki faydasını görür!