Eski _ şimdi

Eskiden;

Çember çevrilir,

Su musluktan içilir,

Ağaçlara tırmanılırdı.

Bebekler bezden,

Silahlar tahtadan,

Resimler kömür karasından yapılırdı.

Kızlara ninelerinin,

erkeklere dedelerinin İsimleri konulur,

Saatli maarif okunurdu.

Komşuda pişen Bize...

Bizde pişen komşuya düşerdi.

Geceler ayaz,

Sokaklar karanlık, Yıldızlar... parlak olurdu.

Turşu, salça, mantı Evde yapılır,

Karpuz kuyuda soğutulurdu.

Erik ağacının çiçeği,

Pencere camımıza yaslanır,

Güz yaprakları bahçemize düşerdi.

Kardan adam yapılır,

Evlerde soba yakılır,

Kış gecelerinde masal anlatılırdı.

Merdiven çıkılır,

Aidat ödenmez,

Yönetici seçilmezdi.

Evler badanalı,

Sokaklar lambasız,

Mahalleler bekçili olurdu.

Ajans radyodan dinlenir,

Çizgi roman okunur,

Defterlere kenar süsü yapılırdı.

Hayat, Arkası yarın gibiydi,

Kesintisizdi.

Her gün yaşanacak bir şey vardı.

Herkes kendi düşünü kurar,

Kendi hayatını oynardı.

ŞİMDİ

Şimdi,

Herkes Yoğun,

Yorgun Ve Tek başına...

Can dündar

Şiirdede dediği gibi hayatın güzelliği sadece yaşandıkça anlaşılır hangimiz özlemediğimizi söyleyebiliriz ki bazen geçmişi...

Hayat dediğin bir çay insan ise sadece şeker karıştırdıkça hayattan tad aldığını sanırsın, oysaki hayatın seni erittiğini çay bitince anlarsın...

selam olsun...