Eski evler ve şehirler(2)

Eski ve küçük bir Anadolu şehri. Eski olmanın verdiği bir ağırbaşlılık, vakur bir havası var kentin. Dar ve taş döşeli yolları. Alçak duvarlı, ağaç kaplı bahçeleri, yollarının iki yanından küçük derecikler halinde akan suyolları ile sulak bir kent. Her köşe başında eski zamanlardan günümüze uzanan kollar gibi minare gölgeleri. İki, üç sokakta eskilerin yadigârı çeşmeler.

Büyük bir cümle kapısının arkasında yaşanan hayatlar. İşte o kapılardan birini kimseye görünmeden yavaşça açın, adımınızı içeri atın. Karşınıza ufak bir avlu çıkacaktır. Bu küçük avlunun tabanı ayaklarınız çamur olmasın diye taş döşelidir. On onbeş adım sonra yine taş bir basamak size hoş geldiniz dercesine kollarını açar. Basamağa varmadan evin altındaki kömürlük kısmını görürsünüz.Yine aynı yavaşlıkla basamağı çıkın.Sabah olduğu için ev sahipleri uykudadır.Ama belli olmaz evin beyi madende çalıştığı için gece vardiyasından yeni dönmüş olabilir.Basamağın hemen sonunda geniş bir alan görürüsünüz.Burada ayakkabılarınızı çıkartın içeri girmeden.Evin hanımı biraz titizdir.İçeri girmeye niyetiniz yoksa ayakkabılarınızı çıkarmadan evin arkasındaki bahçeyi görmek isterseniz düz gidip sağa dönmeniz gerekir. Çeşit çeşit meyve ağaçları seve seve sizi bağrına basacaktır.

Yollarda akan sular önce bu bahçelere uğrar sonra yollara vurur kendini. Bir ağacın altında oturmak isterse canınız sandalye hazırdır. Çiçek ve meyve ağaçlarının kokuları mest etmeye yeter sizi. O kokuları arılar ve böceklerle ilk siz çekersiniz ruhunuzun derinliklerine. Evde bir kıpırdanma başlar. Kapılar kapanır, kapılar açılır. Gitme zamanınız gelmiştir. Ayaklarınızın ucunda aynı sessizlik ve dikkatle, geldiğiniz gibi terk edersiniz bu
eski evi. Ama aklınız orada kalır bilirim.