Evimiz

Geçenlerde TV de bir sanatçıya sahne de güzel bir çiçek verdiler. Sanatçı teşekkür etti ve:

“ Bunu evimin en güzel köşesine koyacağım ” dedi.

Evimizin en güzel köşesi neresidir? diye sorsalar, sizi bilmem amma, ben böyle bir ayrım yapamam; çünkü :

“Yatak odası” en kutsal yerlerden biridir. Şöyle yorgun bir günün gecesinde yatağa sağlıkla uzanmanın keyfini hiçbir şeye değişmem. Aynı zamanda bedensel hazların arenasıdır.

Ya dostlarla yiyip içtiğimiz, onları ağırladığımız, iyi kötü eşyalarımızı değerli objelerimizi koyduğumuz, özel saatleri geçirdiğimiz “Salonumuz” tabii ki değerlidir.

Sabahın ilk keyfi, güne başlamanın sevinci, “Mutfaktan” başlar. Eve aç gelip de, güzel kokuları duyup, ilk koştuğumuz yer orasıdır. Hatta kalbimize giden yolun oradan geçtiğini söylerler. Sağlığımızı, enerjimizi mutfaktan çıkan ürünlere borçluyuz. Çok sevdiği yemeği, tencerede, tabakta görüp, çocuksu bir sevinç göstermeyen pek az insan vardır.

Kala kala geriye “Banyo veTuvalet” kalıyor. Sakın oranın, evin az kıymetli yeri olduğunu söylemeyin.

Sizi bilmem ama ben Arabistan’da, evin en kıymetli yerlerinden birinin tuvalet olduğunu, şöyle rahat tabii ihtiyacımızı gidermenin de bir mutluluk olduğunu anladım. Nasıl mı? İklim değiştirip sıcak bir ülkeye, değişik bir tuvalete gidip, iki üç gün dışarı çıkamamanın sıkıntısını, dehşetini yaşadıktan sonra...

Bol akan, sıcak bir duşun altında, yorgunluk atmanın, tenimizde su denen mucizenin tatlı okşayışını hissetmenin de mutluluk olduğunu hepimiz biliriz.

Demek ki, o sanatçının söylediği (çoklarımızın da yanıldığı) evimizin “En kıymetli köşesi” diye bir yer yoktur.

Evin her köşesi kutsaldır.

Sevgili blog okuyucuları bu akşam size babam Ahmet F. Oker'in 1997 tarihli yazısını aktarmak sizlerle paylaşmak istedim. Size de aynı soru sorulsa tahmin ediyorum ki aynı cevabı vereceksiniz. Bu ve bunun gibi bazı basit soruların ne kadar derin cevaplar içerdiğini düşünmemek elde değil.

Sevgi ile kalın....