Evlilikte sevginin yeri

İki insan, toplumda birer birey, iki insanında yaşam tarzı, aldığı eğitimi, kültürü, töresi hatta coğrafi iklimleri dahi farklı.

Bir tesadüf sonunda tanışırlar, birbirlerini severler yada öyle sanırlar; ve evlenmeye karar verirler.

Bu iki insanın bir arada yaşaması demek, kadınında erkeğinde kendilerine olan inançlarından ve yaşam tarzlarından ödün vermek demektir.

Yoksa sevgi sandıkları şeyin cinsel çekimden başka bir şey olmadığını kısa zamanda görürler.

Evlilik sorumluk isteyen, karşısındaki insanın farklı bir yapıda olduğunu görüp, ona saygı duyup, sonrada kurdukları bu birliktelikte özveride bulunmaktır.

Bu ilişkide sevgi ön plandaysa zaten saygıda, özveride, beraberinde gelir.

Sevgi insanın en büyük olgusudur.

Evlilikte sevgi yıllar geçsede ölmez, aksine dahada perçinlenir.

Bunu bazıları alışkanlık diye adlandırsa da sevgi ile alışkanlık çok farklıdır.

İnsan sevdiğini, yıllar geçse de yanındayken bile özler ve sevdiğine her zaman aşkla bakar.

Bu tür evlilikler çok uzun yaşar. Ama her iki tarafında birbirini sevmesi gerekir. Tek taraflı sevgi ile, hele ki  bu sevgi kadındaysa asla bu evlilik yürümez biter.

Erkek seviyor da, kadın da sevgi yoksa, bu evlilik kadının özverisiyle devam eder.

Bu da ya cocuklarının madur omaması içindir, ya da tutunacak başka bir dalı yoktur.

Erkek sevmediğini hissettiği anda ilişkiye çok çabuk noktayı koyar.

Gerekçeside ''hayat benim hayatım'' deyip arkasındakileri, birlikte yaşanmışları, sorumlulukları bir kalemde siler, hayatları hiçe sayar ve rahatlıkla gider.

Erkeğe bu rahatlığı verende, toplumdaki ''erkektir yapar'' anlayışıdır.

SEVGİYLE VE MUHABBETLE KALIN.

GÜLAYCA