Ey!... Sevdiğim Can

Sevdiğim can,
Benim yürek titreyerek de olsa,
Yaşadığım sevgilerim,
yaşattığım hayallerim,
içimde hapsolmuş yarim,
Avcumun içinden kaydı yavaş yavaş..
Hüsran ve özlem bütünleşti içimde..
Kaderim ve alınyazım beni terketti...
Yalnızlık kervanında bir sessiz adam,
Çok acı çeksede,
İçi volkanlar kadar kaynasada,
Ayakta kalmak gibi gülümsemeye çalışan,
Bir adam,
Olarak itelediler beni.
Acılara ve sensizliğe....
Saf ve temiz duygularla yaşama sarılırken,
Sevdikleri ile bütün dünyasını paylaşırken,
Yüreklerde sevgiyle çoşarken,
Sevgisiz ve yalnız kaldım.
Ben bilmiyorum...
Yıllardır sevdiklerimi,
Eşimi ve çocuklarımı,
Var olduğunu sandığım dostlarımı,
Mutlu etmeye çalışır ve savaşırken,
Kendim mutsuz kaldım.
Ben bu hayatı hak edecek adammıydım..
Sevdiysem suçmu işledim...
Ne sevildim, ne sevilebildim.
Hep kendimi kandırdım,
Yaşamdan bir parça tutanabilmek için,
Polyannanın mutluluğunu paylaştım.
Yoruldum artık sevmekten,
Savaşmaktan.....
Hıçkırırcasına Her gece,
Soğuk ve sensiz yatakta haykırmaktan,
Herkesi sen sanmaktan...
Ruhumdan sıyırsam seni,
Yeniden baharımı yaşayacağım...
Fakat Allah beni kahretsin ki,
Seni öyle içime hapsetmişim ki,
Sökemiyorum yüreğimden....
Gözlerimi kapatsam hayalini,
Gözlerimi açsam beynimde yaşadığımız gerçekleri,
Görüyorum....
Ey!.. kendini hayatın gerçeklerinden sıyırmış kadın,
Sevgiyi hiçe sayarak, hayaya minnet duyan kadın,
Yaşadıklarınla doymayıp,
Yaşatacaklarına ızdırap ve acı veren kadın,
Sen evet sen içimde yontulmuş bir alın yazısı,
Bir kaderimsin....
Şunu hala biliyorum ki,
Kendimi kandırsamda,
İçimden haykırarak hala söyleyebiliyorum....
Çünkü seni çok mu çok seviyorum...

Ayhan İÇÖZ
13.02.2012 saat 24.17