Ey Mucizem

Nasıl da uzaksa yerkabuğu

O koruyucu, hayat bahşeden atmosferine

Ve ilk halinin izi, magmasına.

Ya da bereketli bir meyve, dalında

ona hayat veren mucize çekirdeğine.

İşte öylesi uzak ve öylesi muhtacım bende sana

Ve öylesi yakın bir anlamda mucizem.

İçindedir ama kavuşamazsın,

Uzak da olsa gidemezsin.

Sadece bilir ve o içten sevgi(li)ye

Daimi müteşekkir kalırsın.

Gel gör ki; kopamazsa dalından meyve

çıkaramaz özünü dışarı,

veremez meyvesini

Ve yaratamaz yeni bir mucizeyi.

Gün gelir, özlem sığmaz içine, taşar,

Boyun büker içindeki tüm gelincikler.

Magma volkan olur, patlar.

Yükselir özlem, arşa değer,

Atmosfer yırtılır ve çürür dalında meyve.

Ama yine de mucizedir mucize, hayattır hayat.

Başka diyarlarda hep sürüp gider...

Sana da mucizem diyorum.

Büyütür gibi içimde bir canlıyı

Ve eşliğinde daimi bir sızılı sevgiyi,

Yakın eyleyip her fırsatta ırağı.

İçimdeki ama uzaktaki sana bakıp da

Titremediğim o yerde

-ki her mucize sarsar, titretir insanı-.

Bir cesaret bekliyor, çekip gitsem diyorum.

Sensizliğin senli ülkesine...

Orada olacaksın değil mi?

14 Mayıs 2018, Ankara

İ. Ersin K.

kategoriden rastgele blog getir

Samsun/Ladik doğumluyum. Çocukluğum ve ilk gençlik yıllarım babamın görevi gereği ülkemizin Orta ..