Fakat Müzeyyen bu derin bir tutku

Ne o beni kandırmıştı, ne ben onu baştan çıkarmıştım

 

İkimiz de bildiklerimizin ötesine,

Bulduklarımızın üstüne çıkmak istemiştik..

 

Ayağımın ucundaydı

Gözümün gördüğü

Kulağımın işittiği

Attığım kahkahalar

Sırlarını söktüğüm aynalar

İçtiğim meylerdeydi..

Hep yanlış durakta inen, korsan aşklardaydı yüreğim..

 

..Döküldüğüm yerden yüzüne, gözlerine ona ait herhangi bir ayrıntıya bakıyor, yeni bir rüzgarın yelkenlerimi doldurmaya başladığını hissediyor ve "ah," diyordum, "ikimizden biri ölmeli."

 

Bendeki konuşan duvarları

Bendeki ıssız çığlık çığlığa sokakları

Tepişen anıları ve 

Olmamışlığın kavgasını ve 

Olmuşluğun keşke'sini

Oldurulamayanların feryadını

Bendeki yalnızlığım, diye kısa kestiğim..

Sana değil, beynimi senle meşgul ettiğim için kendime kızgınım..

 

"Aynadaki kadın benim zıttım" demişti

"ben ne kadar ev haliysem, o okadar sokak..Ben sokulgan isem, o başını alıp giden. Ben gündüzüm, o gece..Çapkın, güçlü, özgür."

 

Sana değil, kendimi kendimden koparamayışıma kırgınlığım..

 

"Seninle dünyanın her yerine gelirim" diyen Müzeyyen, durduğu yerden çekip gitmelere başlamıştı. Nerelere gidiyordu? Gelirken getirdiği bakışlar ne dalgaydı? Hangisi Müzeyyen'di? Ya da Müzeyyen kimdi?..

 

*t.uyar ve i.algör ile..