Ferdinand ve Guluşka

Ferdinand'ın köpeği bir kır gezintisinde küçük çişini etti. Ferdinand, gözlerine inanamıyordu. Bir Ferdinand köpeği nasıl böyle birşey yapardı. Hemen köpek bakıcısını çağırttı. Bu duruma bir çözüm bulması gerekiyordu.

Bir hafta sonra bir kır gezintisinde Ferdinand'ın köpeği aletini çıkartarak, aletini çıkartarak mı? Aleti meydandaydı zaten ulu orta sallanıyordu. İşedi. Ferdinand küplere binmişti. Köpek bakıcısını çağırttı. Zavallı adamcağıza bir kıyamet laf etti fena halde esti gürledi. Köpek bakıcısı alı al moru mor ayrıldı oradan. Bu olay üzerinden üç gün geçmişti ki, (ormanda dolaşırken) Ferdinand'ın köpeği bu kez Aman Tanrım! Bu ne küstahlık Ferdinand'ın ayakkabısına etti çişini. Ferdinand deliye dönmüştü adeta, avaz avaz bağırıyor yeri ğöğü inletiyordu. Zavallı hayvancağız Ferdinand'ın gök gürültüsüne benzeyen sesinin etkisiyle iki metre öteye kaçmıştı. Ama Ferdinand şimdi sakinleşmişti. Az önceki öfkesini unutmuşa benziyordu. Biraz ilerideki hayvana tatlı dille sesleniyordu.

"Gel Guluşka gel yavrum."

"Gel kuçu kuçu"

"Gel Guluşka gel."

Guluşka ise az evvelki gümbürtünün etkisinden henüz kurtulamamış şaşkın şaşkın bakınıyordu etrafına.

"Gel kuçu kuçu"

Guluşka sonunda Ferdinand'ın samimiyetine inanmış olacak ki, kuyruğunu sallayarak sahibinin yanına geldi. İşte o zaman Ferdinand'ın ağzı şaşkınlıktan bir karış açık kaldı. Çünkü; Guluşka, az önce çişini ettiği Ferdinand'ın papuçlarını yalıyordu. Bunun üzerine Ferdinand iki büklüm yere eğilerek köpeğe seslendi.

"Guluşka yavrucağızım, dilceğizini pisletmeye değer mi?"

"Bırak... Bırak diyorum sana Guluşka"

"Ben... Ben temizlerim."

Ferdinand böyle dedikçe hayvan daha bir iştahla yalanıyordu. Sonunda Ferdinand'ın tepesi attı.

"Defol git Guluşka" diye payladı hayvanı." Ben temizlerim papuçlarımı."

Ferdinand böyle dedikten sonra hemen papuçunun tekini çıkarıp ağzına götürdü.