Fotoğraf - Hatıra biriktirme aracı

Fotoğraf nedir? Bir hatıra mı? Donmuş bir an mı? Yaşam mı? Ne? Belki de hepsi... Ancak, bence, fotoğraf bir hatıra biriktirme aracı.

Yaşanan bir anı ölümsüzleştirmekle kalmaz fotoğraf. Karede yer alanlar için, karede yer alan mekanda bulunmuşlar için o günlere dair bir hatırlatma aracıdır. Mekanı bilmeyen, fotoğrafta yer alan kişilerin hepsini tanımayan için fotoğraf sadece donmuş bir andır. Fotoğrafta yer alan kişileri sorar. Bu kim? Mekanı sorar. Burası neresi? O kadar...

Oysa o fotoğrafta yer alanlar için, yer almamasına rağmen o ortamı, mekanı bilenler için, fotoğrafdaki kişileri tanıyanlar için bir fotoğraf çok şey ifade eder, bambaşka anlamlar taşır.

Fotoğraf, o anın öncesi ve sonrası ile bağlantı kurmanıza yardımcı olur. Unuttuğunuzu sandığınız aslında hafızanızın derinliklerinde saklı anıları ortaya çıkarır. Her fotoğraf çekilmemiş kareleri canlandırır zihninizde. "Keşke o kareler de çekilmiş olsaydı" diye düşünürsünüz. Keşke çekilebilseydi, fotoğraf karesinde ölümsüzleştirilebilseydi diye söylenirsiniz.

Yukarıdaki fotoğrafta öyle bir fotoğraf. Üçüncü bir kişi için çok şey ifade etmeyen, solmuş bir fotoğraf. Bir yemekhanede yemek yiyen 3 kişi. Yaşları itibariyle öğrenci olsalar gerek. Etrafta iki jandarma dışında kimse yok. Bu fotoğraf nerede çekilmiş? Öğrenciler neden jandarma eşliğinde yemek yiyor? Fotoğrafa bakarken bu ve buna benzer bir çok soru akla gelir.

Bu fotoğraf 1979 yılında çekilmiş, 28 yıl öncesine ait. Ekonomi 1982 mezunlarına ilişkin oluşturduğumuz web sayfasına koymak için fotoğraf albümlerini karıştırırken bulduğum bu hatıra biriktirme aracı, aldı beni 30 yıl öncesine götürdü. Öğrencilik döneminin hayalleri, umutları, ihtirasları canlandı zihnimde önce. Öğrenci işlerinin önündeki ilk kayıt sırası ile başlayan 5 yıllık öğrencilik dönemi bir film şeriti gibi geçti ardından.

Beytepe'nin o günkü hali ile şimdiki hali geldi sonra. Tüm olaylara, boykotlara, ara verilen öğretime rağmen okulumuzun güzel yanları, büyük kısmı bugün aramızda olmayan hocalarımız, arkadaşlıklarımız geldi sonra tek tek karşıma. Hüzünlendim, gülümsedim, ağladım.

Bir fotoğraftı bu farklı duyguları yaşatan.

25. yılda okulumuzu ziyaret ettik ve yaşadığım duyguları http://blog.milliyet.com.tr/Blog.aspx?BlogNo=43805 yazımda aktardım. İlk işimiz yemekhanede aynı yerde aynı fotoğrafı bir kez daha çektirmek oldu. Bu kez jandarmasız. O da ilk fotoğrafın alındığı web sayfasında.

Haydi hafıza biriktirmeye, haydi fotoğraf çekmeye. Her anı ölümsüzleştirmeye. 30 sene sonra benim gibi, keşke şunu da çekseymişim dememek için...

Fotoğraf: http://ekonomi82.googlepages.com/ sayfasından.