Gariban Sohbetler 3 : Ökkeş Ağıtı

Bir gün oturmuşuz Alaben’in üst yanına
Hani ormanlarında keklikler türkü söyler
Meşe palamadundan, çam kozalağından geçilmez
Yollar beller zaten belli değil.
Oturmuşuz: Ben, Miraç, Davud ve Cabbar..
Ökkeş’in şehitliğinden konuşuyoruz
Bir yandan da nevalemizi yiyoruz.
Üç yandan çevirmiş Fransızlar
Geriye çekilmek istemiş
Bir kör kurşunla vurmuşlar.

Kimsenin içinden ağlamak gelmiyor
Kimse Ökkeş kara gözlüydü,
Doğru sözlüydü, demiyor..
Arka bağlardan Razakı üzümü toplamışız
Höynüsü’yü bile canımız istemiyor
Lanet bir günün ertesindeyiz.
Herkes birazdan dağlara gidecek
Kimisi de Kale’ye bayrak çekmeye  niyetlendi
Biz böyle sessiz, içimizde bin bir küfür
Nice dostları anıyoruz şimdi toprak olmuş
Kilis, Antep yolunda kalmış
Kimisine mezar bile kazamamışız
Ama arkasından onbir el silah atmışız
Ağlamak yerine, yumruk sıkmışız.

İşte o günden beri Alleben
Körkötük ağlamaklı,
Suları eskiden berraktı
Şimdi kan akıyor
Akmakta sayılmaz ya
Belki bizim yerimize ağlıyor.

Belki doksan  yıl geçti
Biz yine Davud, Miraç ve Cabbar
Hala buradayız.
Ökkeş’in mezarının başındayız.
Ellerimizde mavzerler
Onun kalkıp doğrulmasını bekliyoruz.