Gece - gündüz. Ben - sen.

gece gündüzüne kavuşuyor
birbirlerine her gün öyle güzel veda ediyorlar ki
bir gündoğumu, bir günbatımı
doğanın iki mükemmel ‘hoş geldin’i
günde iki kez ve sadece bir anlık bir bakışma
...
küçük bir göz göze hali
ve güneşin onca renge girmesi
kalbimin onca farklı sızısı:
dokunuşlarının sızısı,
bakışlarının sızısı,
keşkelerimin sızısı,
özlemimin sızısı...

günlerimiz yok bizim
umutlarımız limitli
tenlerimiz yasaklı
bakışlarımız tutuklu
hayallerimiz bile kısıtlı
bugün varsın,
yarın mı? bilmiyorum...

gündüz gecesine aşık
günde iki kez ve sadece bir anlık kaçamak bakış
gökyüzünün güne elvedası
kollarını açıp dünyanın diğer yüzünü sarması
dünyanın bir yüzü 'gün', bir yüzü ‘gece’
dünyanın iki ayrı yarısı

birbirine geç kalmış iki tutsak
kimbilir ne zamanlarda üçbeş kaçamak dokunuş
sonra tutsakların birbirine vedası
bir de inadına, doyasıya sarılamaması
iki uzak dünyanın bir an yakınlaşması
bir dünya sen bir dünya ben
iki yarım dünyanın iki ayrı yarısı

gece – gündüz
ben – sen