Gece ışığı

Kuru dalların çıtırtısı olsun bastığın toprakta

Ve sarı yapraklar oynaşırken rüzgarda

Yarınsız gecelerde yürür gibi

Kapat gözlerini ağaca, rüzgara, yollara...

Işığı hisset, ışığa yürü, ışığa gel sevgili.

Son çığlığın ucundayım sessiz

Öyle çok üşümüş ki ellerim

Dokunamaz oldum sana ürpertisiz.

Bir sokak lambası ışığı, durduğum yer

Önü ardı kapkaranlık bir gece ışığı.

Karanlık çöktü gölgeme, gölgem karanlık

Sadece içimde bir senin gördüğün beyaz ışık.

Siren sesleri duyuyorum bazen ardımda

Buz gibi bir ter iniyor sırtımdan

Kalbim yarılıyor, nasıl da ürperiyorum.

Sen bilirsin, içime vuran dalgaları

Tanırsın, o korkunç kasırgaları

Bir Eylül yaprağı gibi direniyorum

Tutunuyorum hayata.

Sustuğum anda, çıtırdasın kuru dallar

Ürperdiğim an duyulsun ayak sesin

Ve gözlerimi silip elimin tersiyle

Gülümsediğim an olsun gelişin.

Kaan Kartal