Gecenin ısrarcı mısrası atıverdi kendini içimden dışarı...

"üryandı dünya
bırakamadık kendi haline,
hallendikçe,
pusulasını kaybetmişler
giydirdikçe ona kirli süslerini,
o bile bıktı yörüngesinden,
katlanamazken biz birbirimize,
onun nasıl ödü patlamasın bizden..."