Geçmeyen geçmişler

Çok canım yanıyor bazen, etrafıma bakıyorum her yerde bir anı, yaşanmışlıklarla dolu. Ne çok şey biriktirmişim. Gittiğimde unuttuklarım döndüğümde yine buldu beni, gittiler sanmıştım benimle...

Çok şey kalmış yarım... Tamamlamamışım. Acılar üzerimde ahenk kuruyor... Düşmeyen gözyaşlarım teker teker girmiş sıraya ve baskı yapıyorlar gözlerime. Tutamıyorum! 

Hazır olmadığım o kadar çok şey var ki... Önüme çıksalar dizlerimin üzerine çöker bırakırım kendimi. Sağımda bir hüzün solumda bir hüzün... Yanlışlarım yada doğrularım. Omuz silkip arkamı döndüğüm ama acısını hep sakladığım bir sürü anı... Yaşanmışlık...

Bazen kelimesini çok kullanır oldum. Aslında her zaman demeliyim, bazen mutluluk buluyor beni. Gülümsememin arkasında sakladıklarım çok ağır, taşıyamam. Bir perdenin arkasında gizlediklerimi gün ışığına teslim edemem.

Diyorum ki "ne zamana kadar". Bu soruyu o kadar çok sorar oldum ki, bir gün hepsi birden üzerime yığılınca ne yapacağım? Bilmiyorum.

Derin bir nefes alıyorum sonra tekrar gülümsüyorum. Hep böyle yapmıyor muyuz zaten? Sorular sorular... Devamı arkası kesilmeyen sorular...

Güvendiklerim... En çok üzenler...
Korkuyorum... 

Affediyorum ve bu yüzden kaybediyorum. İnanıyorum... Kin tutamıyorum...

"Hayır" hiç söyleyemediğim kelime. 

Katı bir insan olmak kolay, kırmak kolay... Sevmeden yaşamak en kolayı...

Değer verdikçe kırılıyorsun, yaşayamazsın ki başka türlü. 

Yoruluyorum. İnsanların ikinci yüzlerini görünce çok yoruluyorum.

Öfken anlık. Kimi insan yıllara yayar öfkesini, aylara yayar yada haftalara... Ben bir saat bile kin tutamayan insanlardanım.

Özür dilerim kelimesini duymadan affeden... Bir gülümsemeye hemen affeden...

Sert görünen yüzümün arkasındakileri tanıtmak değil amacım, yazdıkça kendini yenileyenlerdenim...

Çoğumuz yaşıyoruz bunu, yansıtmak istedim. Kırılanı düzeltmek zor, aynı kalmıyor bir çok şey...

Sevdiklerimiz hiç ummadığımız anda gidebilirler ve gülen bir yüz bazen çok yorgun ve kırılmış olabilir. Bilerek yaşamak lazım...
 

Sevgiyle kalın.

Pelin