Geçmişe bakıp ağlamaktan bıktım, usandım

Emeviler Döneminde, 1372 yıl önce, Muaviye'nin oğlu Yezit; Hz.Muhammed'in kızı Fatma'dan doğma Hz.Hüseyin'i (Hz.Ali'nin oğlu) ve yanındaki onlarca kişiyi, ağır işkenceden sonra, vahşet sergileyerek öldürmüşlerdir.

Bu katliamı insanlık iyi ki unutmamış, her yıl anılır, ama ben dayanamam; bakarım, dinlerim ve ağlarım. 1., 2. Dünya savaşları, Kurtuluş Savaşımız sırasında yaşanan acılar bir yana, katliam ve vahşetleri anlamak için beyinimi zorluyorum, insanın esasen ne kadar vahşileşebileceğini görüyorum. Diyarbakır, Mamak ve diğer mahpushanelerde; devletin vatandaşına yaptığı işkenceler, 12 Eylül darbesinde halkın çektikleri TV da anlatılıyor; dayanamıyorum, anlayamıyorum ve kendimi o insanların yerine koyuyorum, yine ağlıyorum.

Memlekette ne kadar vatan sevdalısı, toplumun derdini kendinden önce düşünen insan varsa hepsinin soyu kurutulmuş; işkence, ölüm veya sürgünle. Şimdi o işkenceyi yapan Paşalar mahkemeye düşmüşler ve belki de haksız tutuklanma yaşıyorlar; haksızlığa ses çıkaracak duyarlı halk yokmu diyerek sağdan-soldan medet bekliyorlar, ama nafile. Unuttunuz mu, hepsini 12 Eylülde kırıp geçirdiniz ya... Adalet ve demokrasi bir gün cellatlara bile lazım oluyor. Meydanı boş bulan, sizin zararsız deyip teşvik ettiğiniz kesimin elleri ise şimdi başka bir nedenle yakanızda.

2 Aralıkta, Sivas'ta Madımak Oteli kapısından, penceresinden tutuşturuluyor. Dışarıdaki, yoksul, ancak makarna ile beslenebilen, yeterli proteini yiyemediği için olmalı ki; kafası da az çalışan zavallı halkım; bir kaç yobazın kışkırtmasına inanıp 37 aydın insanı diri diri yakarak öldürmüşlerdir. Kendimi otelde, duman içinde ve yavaşça derimi yakmaya başlayan sıcakta, zor nefes alırken düşündüm; yine dayanamadım, yine ağladım. Nedir bu bitmeyen acı, ''insanın'' insana yaptığı zulüm. Çocuklarımız sağcı-solcu diye birbirine kırdırılmış. Alevi- Sunni diye birbirlerini aşağılamış, kılıçtan geçirmişler. Ermeniler ne işkence, eziyetler görmüşler; yerlerinden, yurtlarından, vatanından sürülmüşler.

En son Hrant Dink gibi bir güzel insanın canının alınması. Tabi ki tamamen savunmasız kalamamışlar, onlar da Türk öldürmüşler; ırk veya soy-sop peşinde değilim; benim derdim insanın insana yaptığı dayanılması zor, ağlatan zulüm manzaraları. İzleyince veya dinleyince dayanamıyorum, yeter artık insanlık insanlaşmalı... Kürtlere, alevilere yapılan zulümler. Sırpların Bosnalılara yaptığı işkenceler, Irak'ta, Pakistan'da gördüğümüz çocuk ve insan katliamı ve daha onlarcası.  Umarım bundan sonra geçmişe bakıp, bunu insan insana mı yapmış deyip şaşıracağımız ve ağlayacağımız olaylar yaşanmaz.