Gelin dostlar sörf edelim

Merhaba arkadaşlarım. Bugünkü konumuz ve temamız acele etmenin faydaları ve zarararı ile ilgilidir. Acele etmek yeri geldiği zaman iyi yeri geldiği zaman da fenadır. Şimdi açacak olursak. Ben şuanda hızlı hızlı yazımı yazıyorum ve sanıyorum ki de birkaç tane hatalı yazılarım olabilir. Mesela şuanda yerine " şu adna " yazabilirim. Veyahut da; "acele etmek " yerine " alece emtek " de yazabilirdim. Ama;sakin sakince yazsam , alece ! etmesem, daha sakin düşünebilirim değil mi? Bence cevap evet. Sadece yazma sırasında değil tabii ki.Her işimizde.Başarı istiyorsak sakince yapmalıyız yapmak istediklerimizi.Sakin yaparsak daha sağlıklı düşünebiliriz kanımca.En sağlıklısından.

Acele etmek insanın bazen canını yaka ve sıkabiliyor.Acele işe şeytan karışır gibilerinden de bir söylem vardır.Ama bak hep öyle olur.Ne zaman bir yere yetişmek maksadıyla acele etsem en hadi'sinden, kesin o işim ya yarım kalıyor ya da randımanlı gitmiyor en düzeni kurulmuşundan.Sakin olmak gerekmekte olsa da insanoğlu işte çıkık canlı bitevi.İki arada bi derede derlerya hani. Şuanda hayatımın yazısını yazıyorum en hızlısından. Belki biraz saçmalama bloğu gibi de olabilir sizce ama bence değil. Paydosa dakikalar kala bloklarıma az gelen yorumlarımı okurken üzüntüler içindeyim en derininden. İnsan neden hep beklenti içinde olur acaba? Hep bana hep bana gibilerinden beklentilerde boğulmuşuz durmuşuz.Yüzme bilenimiz de var içimizde , bilmeyenimizde karmaşalarımızda ve beklentilerimizde.

Yüzmeyi ben de bilmiyorum ama bu yaştan sonra kim yüzecek?O kadar hevesliydim ki yüzebilmek için, denize filan gittiğim zaman hep yüzen insanlara imrenerek bakardım.Ya yüzmeliydim ya da yüzmeliydim.İşte bütün mesele bu.Antalya 'ya dayımın oğlu Ahmet ile gitmiştim.Yanımızda Semra ablam da vardı.Sağolsun bizi götürmüştü oralara Alanya'ya.İnanır mısınız bilmem ama ( Kadir İnanır ) =))) sabahın köründe kimse görmesin diye havuza kolluklarla girerdim.E milletin yanında giremezdim.Karizmamın havuzun diplerine doğru diplenmesine gönlüm razı olamazdı.Neyse bu acı hatırayı uzatmaya gerenk yok değil mi?

İnsanoğlu çiğ süt emmiş derler ya hep en hanilerinden. Evet de öyle. Bencillik üzerimize bir Berlin Duvarı kibin yıkılmış ve kaldırması çok güçtür.Anca bir yıkım ekibi ya da vinç gelse ancak belki kaldırabilir.Paylaşmak, acıları da azaltır, sevinçleri de çoğaltır.Hayat felsefemiz hep böyle olmalı ve paylaşımcılığın önemini arttırmalıyız.Arttıkça sevinç dalgaları üzerimize gelecektir hiç üzülmeyiniz.Gelin hep beraber bu dalgalarda sörf edelim en sahillisinden...