Gelin mutluluklarımız taçlansın ...

Unutulan ve unutulmaya yüz tutan hatıralar arasında kimileri vardır ki bir ömür yeter insana anlatmaya ve bir çok kez daha yeniden yaşamaya... İşte öyle anılardan ben de kalan izler ve paylaşılmayı bekleyen duyguların benden çıkıp ulaşma zamanı gelmiş başka yurtlara, gönüllere. Şimdi bir sokağın başında başlayan anılarım kim bilir kaç gönülde son bulacak belki de yeniden bir sokağa açılacak, bir sokağa daha ve bir sokağa daha...

Sokakta yürürken göğsünüzü yırtarcasına etkileyen bir ses duyarsınız bazen. Dönüp bakarsınız daha 7 yaşında bile olmayan bir çocuk '' Abla/abi bir peçete alır mısın? '' diyerek yüzünüze bakıyor, gözlerinize ama sanki taa en derine içinize... Hareketlerinde daha çocukluğun verdiği ama hiç yaşayamadığı o haylazlık, ellerinde ona ait olmayan bir nesne, omuzlarında yaşanan o azıcık ama kasvetli yılların verdiği yorgunluk, gözlerinde ise kocaman bir hayal kırıklığı hayata dair...

Biraz daha ilerseniz o sokakta aslında dikkatli bakarsanız sol tarafta bir yerde Osman Amca gözlerini bilinmeyen bir uzaklığa dikmiş, yılların özlemi yüreğinde, bir iki yaş yanaklarında sevgiliyi bekliyor. Hiç gelmeyecek eşi, çocuğu veyahut torunu...

Çok az daha ilerde elinde hayatı anlamaya çalıştığı bir çubukla dudaklarında koskocaman bir tebessüm ve göremeyen gözlere inat gören bir kalple Selma Abla geliyordur size doğru.

Yanından geçip yürümeye devam edince çocuk seslerini duyarsınız belki, eksikliklerine rağmen hala gülen, eğlenen çocukların seslerini. Kiminin ayağında ayakkabısı eksik, kiminin üzerinde montu, kiminin kalemi, kitabı. Ama inancı tam hepsinin...

O sokakta ilerledikçe daha neler görürsünüz kim bilir, ne yaralar ne boşluklar doldurulmayı bekleyen..

İşte böyle anlarda yapamam dediğiniz şeyler, ben bunu yaparsam bile ne değişecek dedikleriniz, önemsemediğiniz o anlar, duygular onlar için çok şey ifade ediyor olabilir, bilemezsiniz..

Aslında çok şeyi değiştirebilirsiniz. Dönüp bir çocuğa sarılabilirsiniz mesela veya Selma Ablanın elinden tutup yolu sohbet ederek beraber yürüyebilirsiniz. Osman Amca'nın hiç gelmeyen torunu olabilir ona hala onunla olan birilerinin var olduğunu gösterebilirsiniz.

Düşününce yapabileceğimiz çok şey olmasına rağmen, biz de var olduğu halde kıymetini bilmediğimiz şeylerin yokluğunun ne anlama geldiğini bilmediğimizden belki hala öylece bakıp duruyoruz. Bir oldukça o sokakta, davet ettikçe biribirimizi orada yürümeye göreceğiz aslında neler başarabileceğimizi ve ne yaralara merhem olabileceğimizi...

Gelin mutluluklarımız taçlansın.

Gelin kahkalarımız çoğalsın.

Kalbimize dokunan her eli beraber tutalım gelin.

Ve gelin yeniden sevgi dolu yaşanılası bir dünya kuralım.

Sevgiyle kalın, gönüllü kalın...