Gelir gelmez, “Nerede benim kumrularım?” demiştim

Bir aya yakın, İzmir’den uzaktaydım.

Baktım, bir süredir arka balkonuma sadece bir tane kumru geliyor, o da kanatları yamuk kumrum, diğerleri yok.

Oysa anne, baba, bir de bu seneki yavruları vardı. Kaç gündür izliyorum, hala iki tanesi gelmiyor.

Bir ara apartmanın arkasındaki otoparka gittiğimde, bir de ne göreyim? Arabaların arasında kumru tüyleri ve kan izleri… O zaman anladım ki, kumruların ikisini kediler yemiş.

Aslında park yerinin bir köşesinde yaşayan kedileri hazır mamayla sürekli doyuruyorduk… Ne yazık ki huylu huyundan vazgeçemiyormuş…

Her gün o kanatları yamuk kumrum, balkonda bir miktar yem yedikten sonra diğer yemleri bırakıyor; eşi ve çocuğu gelip yesin diye… Ama kaç gün oldu diğerleri yok ve hiçbir zaman da gelemeyecekler…

Bu arada, kalan yemleri de her zamanki gibi doymak bilmeyen güvercinler silip süpürüyorlar.

İzmir’e neşeyle dönmüştüm; oysa şimdi ölen kumrularıma çok üzülüyorum…

İzmir