Gerçekler acıtır bazen canını...

Hiç duymak istemesen de, gerçekler acıtır bazen canını… Sanki üzerlerine vazifeymiş gibi, haberci kesilir, ulaklık ederler… Güzeli, iyiyi duyurmakta kağnı kesilenler, uça uça getirir kötüyü… İnsanlar fazla mı gaddarlaştı ne! Senin kederin niye ele düğün bayram?! Sevinecek şey mi kalmamış yeryüzünde? Ne diye kına yakarlar başkası düşünce?

Anladık! Sen çakılırken yere, onlar ayakta kalmayı becermiş. İyi de, bir sen misin canı acıtılacak? Hakikatler herkes için… Onların payına niye figüranlık düştü ki? Şu tren ben olmadığıma göre… Yine bana öküzlük kaldı he mi?!

Yemişim trenini, giderini! Acı kendine getirir adamı. Yiğidin kudretini arttırır keder. Mazlumun direnci artar çileyle… Tasa diriltir bazı, ölü ruhları… Yeter ki taşımayı bil elemi…

Yüreğin yanmaya başladığında… Nabzın atarken gümbürdeyerek… Tonla, milyarla insan yaşamışsa çektiğini… Şunu unutma kardeşim: Gerçekler acıtır bazen canını… Yanıyorsa için, iyidir bu. Ruhun ölmemiş henüz… Hücrelerin canlı… Bedenin sağlam… Bir şansın daha var yaşamaya. Bırak, acısın tenin… Sızlasın kalbin… Kan yerine dert dolansın damarlarında arada… Acı yaşatır adamı… Yeter ki kalkmasın son katar... Her derdin şifası var. Doktor ayağına gelir iyi olacak hastanın… Canın acıması iyidir iyi… Sana gidecek yol bulmak lazım…

Not: Yazıda kullanılan görsel internetten alınmıştır.