Gereirse sadece hayallerimiz için…

Herkes mutsuz… 

Çevremdeki herkes yitirdiği hayallerinden bahsediyor bu günlerde… 

En başta ben… 

Ne acı, zamana tutunamıyoruz. 

O, hızla akıp geçerken, biz umutlarımızdan biraz daha uzaklaşıyoruz… 

Ve yaşamak adına ortaya koyduğumuz mücadelenin şartları,  

Her geçen gün biraz daha ağırlaşıyor bizler için… 

Ama birey ile toplum arasındaki o yadsınamaz bağın ayırdında olduğumuz içindir ki, manzarayı olanca netliğiyle görebiliyor, kendi ülkemizde, başkalarının sınırlarını çizdiği kendi hayatlarımıza hapsedildiğimizin bilincine varıyoruz… 

İçimiz acıyor… 

İçimiz kanıyor… 

Aklın, sanatın, bilimin, emeğin, kadının, aydınlığın horlandığı bir ülkede ve o ülke şartlarında yaşamak, yaşamaya çalışmak zorunda bırakılmak birer birer eksiltiyor gelecek hayallerimizi… 

Ve ne gariptir ki,  

Ve hala ayrı ayrı köşelerde, yitirdiklerimizin yasını tutmakla meşgulüz. 

Büyük resmi bir türlü göremiyoruz… 

Karanlığın ortasında bir mum yakıyoruz ve üç adımlık çevremize yaydığımız ışıkla önümüzü görmeye çalışıyoruz. 

Oysa o günler çoktan geçti… 

Oysa artık ateşler yakmanın zamanı… 

…. 

Biz, bir araya gelip, toplum adına sesimizi yükseltmedikçe, bireyler olarak bizlerin sesini de duyan olmayacak; kimse hayallerimize omuz vermeyecek, hedeflerimize yürüme yolunda cesaretlendirmeyecek bizi. 

Kimse yolumuzu açmayacak… 

Aksine, kabullendiğimiz bu dar dünyalardan çıkıp, bir kukla oynatıcının ellerine teslime etmediğimizi göstermezsek eğer hayatlarımızı, bu akşam karanlığı yerini geceye bırakacak ve bir daha hiç güneş doğmayacak… 

Bir arada mücadele etmek zorundayız… 

Bu ülkeyi sürüklendiği karanlık yoldan geri döndürmek,  

Bu ülkeyi değiştirmek zorundayız.. 

Hiçbir şey için değilse kendi hayallerimiz için o büyük patronun karşısında korkusuzca ve omuz omuza durmalıyız. 

Ve düşünceleri uğruna hapislere atılıp, hücrelere tıkılsa da bu ülkede insanlar… 

Bu ülkede karanlığın karşısına dikilmek idam fermanlarının hazırlanmasına yetiyorsa da artık… 

Biz sesimizi daha da gür çıkartmalıyız… 

Bu karanlık,  

Bu kabus defolup gidene dek,  

Avaz avaz bağırmalıyız... 

Türkiye için değilse… 

Aydınlık için değilse… 

Özgürlük için değilse… 

Hiçbir şey için değilse… 

Hayallerimiz için… 

Gerekirse sadece hayallerimiz için… 

www.telgrafhane.com