- Kategori
- İstanbul
Gidiyorum istanbul
Ey İstanbul!!
Boğdun bitirdin beni...
Binalar, arabalar, insanlar hepsi hepsi üstüme üstüme geliyor..
Doğduğum şehir..
Babamın elini sımsıkı tutup gezdiğim şehir..
Baba burası neresi? baba bu bina ne? baba bu evde doğanlar kaç yaşındadır? baba bu evdek çocukların da anneleri gidiyor mudur? diye soruları sorduran şehir...
Aşkı tattıran şehir..
İş telaşı, okul telaşı içinde koşturduğum şehir..
An gelip en uzak köşesine kaçmak istediğim şehir...
Sokaklarında caddelerinde ilk arabamı sürdüğüm, ilk evimi aldığım şehir...
Yordun beni.. tükettin beni...
Trafiğin ayrı dert, her telden çalan insanların ayrı dert..
Beni delirttin, tükettin be İstanbul...
Kaçmak istiyorum senden kaçabildiğim kadar uzağa...
En sevdiklerimi, en çok sevmiş olduklarımı bırakıp kaçacağım senden..
Öyle uzaklara ki...
Burnumda tütmeyeceksin.. ömre bedel dediğim boğazını özlemeyeceğim..
Güney Kampüste saatlerce oturup izlediğim manzarayı özlemeyeceğim..
Ve İstanbul senin adını anmayacağım..
Bana yaşattığın tüm acıları valizime koyup terkedeceğim seni İstanbul...
Seni sevmiyorum İstanbul...