Gittin

Gittin…

İçimde ki çocuğu da alıp gittin.

Sevgili, bu ilk ayrılık mı seninle yaşadığımız? Benden gittin mi sen hiç.

Özlemle yoğrulacak artık varlığın, sevgin; özlemle perçinlenecek.

Sensiz başladığım bu yerde, seninle yaşadıklarım anlamlandı. Şimdi sensiz yaşıyorum yeniden burayı. Özlemeye alışkın benim yüreğim, her şeyin gücünü bulurum yine ben kendimden, sen olmasan da seninle devam eder benim yaşantım.

Geçecek di mi bu?

Bu boğazımda yutkunamadığım yumruk…

İçimden taşıramadıklarım…

Sensizliğin kanatan acısı….

Seni kendime kattığım günlerde, bu gidişi bile bile almıştım seni yüreğime…

Bu kadar kanatacağını bilemeden…

Yalanlar söyle bana, hiç olmadığım kadar hazırım bunlara inanmaya…

Geçecek de, geleceğim bekle beni de, bu son olacak de, seninle olacağız de, her şey eskisi gibi olacak de, ben bileyim olmayacağını ama inanayım bu yalanlara…

Mutlu olacaksın ben yokken de, bu gidiş üzmeyecek seni, hissetmediğin kadar özgür hissedeceksin kendini de, hayat sana kalacak, bensiz ama senin hayatın olacak de, özlemeyeceksin beni de, mutluluk başka başka yerlerden çıkıp gelecek de, bu dağlar yormayacak gözlerini, gökyüzünü görmek istediğinde gözlerimden aldığın maviyi ekleyemeyeceğin günlerde üzülmeyeceksin, çıkışsız kaldığın bu yerde umudunu bulacaksın hatta bana bile umut vereceksin de..

Ben güçlüydüm dimi, üstesinden gelemeyeceğim bir şey yoktu dimi, bunu da atlatacağım, seninle dolu kentimde sensizliği seninle yaşayabilirim dimi.

Hayat hep yorar beni zaten dimi, sen varsın ya uzağımda kalıp varlığını ekleyerek gittin ya, hayat yorsun istediği kadar, pes etmem ben, isyan bayraklarını dikmem dağların başına, dağların ardında biliyorum ki sıcacık yüreğinle sen varsın.

Bir gün bu dağları da aşacağız seninle, tüm mavilikleri sereceğiz önümüze….

Pes etmeyeceğiz, biz kazanacağız bu kez, savaşarak, yorularak, EMEK vererek….